zaterdag 30 november 2024
Als de kerstbomen hun weg weer vinden naar de Nederlandse huishoudens en de kinderharten sneller gaan kloppen naarmate 5 december weer dichterbij komt, weet je één ding zeker: de tweede fase van de competitie nadert zijn climax. En waar de promotiekoorts stijgt voor ploegen als Wippolder en Westlandia, beleeft onze JO15-1 deze tweede fase heel anders. Laten we zeggen dat we er meer van verwacht hadden. Voetbal blijkt toch ook wel een mentaal spelletje te zijn en als het muntje steeds niet jouw kant op valt, dan doet dat iets met het vertrouwen van een groep.

Vandaag wachtte geen eenvoudige klus. Het HVV waar wij vandaag tegen stonden, hebben zich al meerdere malen gepresenteerd als een goed voetballende ploeg. Daarnaast had HVV in de poule de schwüng redelijk te pakken. Vandaag was daarnaast de eerste wedstrijd sinds Wippolder-thuis, wat een voor onze ploeg moeilijke wedstrijd was om op terug te kijken. Maar… de bal is rond, om maar een cliché erin te gooien. We hadden dan ook weer hard getraind en op de training dingen laten zien die hoopvol waren voor de wedstrijd van vandaag. Als we erin slaagden om dit te combineren met een gezonde dosis passie en strijdlust, konden we zeker een heel eind komen.

HVV presenteerde zich zoals wij dat al een paar keer gezien hadden. Goed voetballend en geduldig zoeken naar de juiste opening. Maar ze troffen een Semper Altius dat hier al rekening mee gehouden had en die ook gedisciplineerd verdedigde. Het gaat er tenslotte niet om dat je veel de bal hebt, maar wát je er dan precies mee doet. Ook wij zakten dus geduldig in en kwamen er zo nu en dan met een snelle counter uit. In die fase van druk van HVV zagen we al dat het meeste gevaar letterlijk uit de lucht kwam vallen. Telkens combineerden zij tot rond de zestien en gaven dan een meestal gevaarlijke voorzet. De spits - die zo’n 3 meter 20 was - kon dan vaak in proberen te koppen. Als de bal over hem heen ging, dook er altijd wel iemand bij de tweede paal op die dan een doelpoging ondernam. Hier had Semper Altius zichtbaar moeite mee. Het verdedigen gebeurde op zich wel gedisciplineerd, maar zodra de tegenstander vanuit de beweging vrije ruimtes kozen, hadden we daar soms geen antwoord op. Het zal dan ook geen verrassing zijn dat bovenstaande beschrijving exact de verhaallijn is van de eerste goal. De linksbuiten van HVV mocht – na een toch wel erg langdradige actie – ongehinderd voorzetten. Bij de tweede paal dook er ongedekt een tegenstander op: 0-1. Dit was wel (weer) een knauw voor het vertrouwen. In de fase daarna viel op dat – ondanks dat we al één keer slachtoffer waren geworden van het gevaar door de lucht – we steeds maar vrije trappen en uitballen weg bleven geven rondom onze zestien meter of halverwege onze helft. Je hoeft geen uitgebreide studie te hebben gedaan of een ervaren analist te zijn om te zien dat dit niet handig is. Uiteraard wist een ploeg als HVV hier wel raad mee. Nadat we door een organisatorisch probleempje even aan de noodrem moesten trekken, ging de vrije trappen specialist van HVV achter de bal staan met een kiezelharde bal in de kruising tot gevolg: 0-2. Helaas voor ons was de gifbeker echter nog niet leeg. Ondanks dat we de afgelopen week getraind hebben op het dicht houden van de as, mocht HVV dwars door die as heen combineren. De spits van HVV struikelde en tikt de bal nog even aan. Tergend langzaam en exemplarisch voor de positie waar wij ons in bevinden, rolde de bal langs de voor ons verkeerde kant van de paal: 0-3.

In de rust vraag ik de jongens hoe het toch kan dat zaken die zo zichtbaar zijn voor de buitenwereld onzichtbaar blijven voor onze jongens. Hoe kan het dat iedereen ziet dat zij sterk zijn door de lucht, maar wij dat luchtruim zo ruimhartig voor ze openstellen? Hoe kan het dat wij de deur met spelhervattingen altijd op een kier laten staan? En hoe kan het dat zaken waar wij op trainen nooit hun weg vinden naar de wedstrijd? Vooral dat laatste is de dieper liggende vraag natuurlijk. Wij moeten gaan leren dat trainingen niet zomaar een leuk tijdsverdrijf zijn. Het zijn momenten waarop je je bekwaamt in wat je nog niet goed doet zodat je momenten van zwaktes tot een minimum worden beperkt. Het zijn dan ook momenten in de week waarop je bereid moet zijn om het maximale uit een training te halen. Je wint je wedstrijden ook op dinsdag en donderdag namelijk. Maar goed: er was tussen al deze filosofie natuurlijk ook nog een tweede helft te spelen. Ik heb de jongens op het hart gedrukt om er in de tweede helft nog een wedstrijd van te maken. Om te zorgen dat het vertrouwen groeit naar de belangrijke wedstrijd van volgende week (Honselersdijk uit).

In de tweede helft stond er in elk geval een Semper Altius dat weer een beetje herkenbaar was. Nog altijd was HVV aan de bal dwingender dan wij, maar we slaagden erin om eerder druk te krijgen op de verdediging van HVV. Dat resulteerde in sneller balbezit op de helft van HVV en dat leidde weer tot een handvol kansjes voor Semper Altius. Met een beetje geluk hadden we de eretreffer kunnen maken. Aan de andere kant had HVV ook mogelijkheden. Deze waren wel wat groter dan die van de thuisploeg, maar gedurende een lange periode in de tweede helft werd er niet gescoord. De sfeer werd om één of andere reden wel wat onvriendelijker. Zo was er wat onenigheid tussen de staf van beide teams. De staf van HVV bemoeide zich namelijk ook zo nu en dan met de spelers van Semper Altius, die daar dan weer op reageerden. In principe is dat nergens voor nodig, zeker niet in een wedstrijd die al gespeeld is. Vlak voor het einde van de wedstrijd kregen we ongelukkig nog de 0-4 om de oren. Een bal werd van de lijn gehaald en ging in een rechte lijn omhoog. De wetten van de zwaartekracht kenden geen genade met ons en op een kolderieke wijze stuitte de bal alsnog het doel in. Zo eindigde de wedstrijd ondanks een aardige tweede helft alsnog een beetje in mineur.

We zullen ons op moeten richten. De schouders omhoog, de borst vooruit… Want volgende week wacht er een ware degradatiekraker. In een rechtstreeks duel moeten wij met Honselersdijk uit gaan maken wie er laatste wordt in deze poule. Aan die wedstrijd beginnen we met twee punten achterstand en een minder doelsaldo. Alleen winst is dus voldoende om de laatste plek te ontlopen. We gaan er alles aan doen om dat op eigen kracht te doen. Soms is een beetje hulp echter wel welkom. Dus lieve Sint, als u misschien ietsje langer wil blijven hangen zou dat voor de jongens van Semper Altius JO15-1 – die u af en toe zelfs met wat Piet- en span diensten helpen best wel fijn zijn…