Zaterdag 1 februari 2025

Henny Vrienten en Herman Brood bezongen het al in de jaren ’80: Als je wint, heb je vrienden. Rijendik, échte vrienden. Maar winnen doe je niet alleen om vrienden te maken. Winnen doe je om het vertrouwen te laten groeien, om een signaal af te geven aan je tegenstanders, om dromen te voeden en om processen tot uiting te brengen. Kortom: winnen is eigenlijk meer een resultaat en geen doel. Vandaag stond de start van de 3^e fase op het programma. En of je het nu wil of niet: je moet toch écht je wedstrijden winnen om je doel te halen. In RKAVV troffen we vandaag onze eerste tegenstander van deze 3^e fase. En om nou te zeggen dat we op volle sterkte waren: nee. Helaas voor ons bevindt Jayden zich op dit moment in warmere oorden met als gevolg dat we van zijn kracht en kunde geen gebruik kunnen maken. Julian bevindt zich niet in warmere oorden, maar in de lappenmand met een gebroken teen. Via deze weg willen wij hem natuurlijk een voorspoedig herstel toewensen. Onze Yusuf was de dag ervoor langs de kaakchirurg geweest. Hij was wél present met een pijnlijk uitziende kaak en was fit genoeg voor één helft. Gelukkig hebben we binnen Semper Altius in zulke gevallen ook andere aanstormende talenten. Daarom was Jayden uit de O15-2 aangesloten, samen met Marwand uit de JO14-1. Geweldig!

Terwijl het winterzonnetje een aanvulling was op de verder toch wel frisse middag floot Angelo rond de klok van 14:45u de wedstrijd in gang. In het geheel niet gehinderd door het feit dat ze op visite waren bij ons, greep RKAVV brutaal gelijk het initiatief. Ze begonnen fel aan de wedstrijd, probeerden ons hoog op het veld vast te zetten en hadden met snelle aanvallen een middel waar wij even geen antwoord op hadden. Niet alleen was het spel van RKAVV reden tot zorg, maar ook het feit dat ze nogal snel de score openden. Na een minuut of 8 keken we namelijk al – tegen een op dat moment terechte – achterstand aan. Er kwam een hoge bal door de as die leek te stuiteren in niemandsland. Dat niemandsland werd langzaam bevolkt door jongens in een roodwit tenue, maar ook door één jongen van RKAVV. Waar het gif ontbrak bij de verdedigers van Semper, ontbrak dat niet bij de aanvaller die de bal mee kon nemen en niet faalde oog in oog met Stijn: 0-1. Gelukkig voor ons zette dat de boel wel even op scherp. Langzaam kwamen wij meer in het spel. Passjes kwamen aan, duels werden gewonnen, tegenstanders gepasseerd en er werd hoger druk gezet. En laat dat druk zetten nu precies de trainingsdoelstelling zijn geweest van de afgelopen trainingsweek. Bovenstaande leidde tot een duidelijk overwicht van Semper Altius. Dat overwicht leidde niet tot uitgespeelde kansen. Telkens was het een verdediger van RKAVV die zich in de baan van een schot wierp, een pass die net even te kort was of onze ambitie om mensen uit te spelen net even voorbij het punt was waarop het ook efficiënt was. De conclusie was dus in de kleedkamer: Ja, wij hebben de bal. Ja, we zijn de betere ploeg. Maar toch staan we achter.

In de rust wisselden magneetjes op een bord weer snel van positie, werden vragen gesteld en werden problemen op het magneetbord opgelost. Nu moesten we die problemen alleen nog even tussen de lijnen oplossen. Dat duurde niet lang. Nick pikte zo’n 5 minuten na rust de bal op het middenveld op. Hij zag dat Jayden de diepte zocht en bediende hem perfect op maat. Terwijl de verdediger op Jayden afvloog en een clash dreigde, zette Jayden al voor op Finnley die in één keer afrondde: 1-1! Je voelde aan alles dat dit hetgeen was dat de ploeg nodig had. Met de invallers Sam en Yusuf die nieuwe energie brachten, trokken we ten strijde. RKAVV kwam er niet echt meer aan te pas. Zo nu en dan kwamen ze wel over de middenlijn, maar aanvallen werden al snel in de kiem gesmoord door onze verdediging bestaande uit Marwand, Thomas, Dani, Jordi en Rayan. Toen de tweede helft ongeveer een kwartier oud was, kreeg Yusuf het op zijn heupen. Vanaf een meter of 20 pikte hij de bal na een afgeslagen aanval op en vuurde. Met een schitterende boogbal verschalkte hij de keeper: 2-1. Op dat moment zie je dat vurige verlangen naar winst. De vreugde die zo’n goal teweeg brengt is geweldig om te zien. Maar wat je daarna ziet is nog veel mooier: jongens die elkaar oppeppen, wijzen op gemaakte afspraken en de organisatie met zijn allen neerzetten. Met nog een minuut of 12 te spelen, gooiden we het duel definitief in het slot. Rossel won zijn duel op het middenveld (wat hij overigens het merendeel van de wedstrijd deed) en had een schitterende assist in huis op Finnley, die al op snelheid was. Finnley had wat moeite om te controleren, maar herstelde zich. Nadat hij de bal klaar had gelegd, schoot hij met overtuiging binnen: 3-1. Na het gejuich zag je weer de collectieve aandacht bij de taken, jongens die hun medespelers de moed toeschreeuwden voor de resterende 12 minuten. Met een discipline die bewonderenswaardig is, speelden we de wedstrijd uit. Op een zeker moment leek het zelfs nog even op gallery play. Als Sam de bal controleert, ziet hij een tegenstander op zich af snellen. Met een snelle voetbeweging deelt hij een heerlijke panna uit, waarna hij de bal vrij heeft en voor kan zetten. Helaas komen we net tekort om deze heerlijke actie tot doelpunt te promoveren.

Het gejuich waarmee we het eindsignaal ontvangen komt écht uit onze tenen. Nu zal de neutrale toeschouwer denken: Kom, kom… Het is toch pas de eerste competitiewedstrijd. Zeker! Maar weet u: dit team heeft wat tikken gehad in de 2^e fase. En dit team heeft tóch de schouders eronder gezet. Ze zijn opgestaan en weer doorgegaan. Die vergelijking kun je ook trekken met deze wedstrijd. Na de eerste tik van RKAVV zijn we als ploeg opgestaan en doorgegaan. Met drie punten in de tas kijken we vooruit naar volgende week. Dan wacht de waarschijnlijk lastige uitwedstrijd bij RCL. Zij haalden op deze eerste speeldag met 2-11 uit bij VVSB, dus we zijn een gewaarschuwde ploeg. Ik heb er nu al zin in!