zaterdag 8 februari 2025
Als toeschouwer is het je moeilijk voor te stellen hoe het leven van een voetbalcoach eruit ziet. In de maand augustus - het begin van het seizoen - tref je een groep jongens die bestaat uit 15 á 16 individuen.
Allemaal hebben ze hun eigen wensen, voorkeuren, dromen én gebruiksaanwijzing.
In de weken die daarna volgen, probeer je alle gebruiksaanwijzingen te vinden en goed toe te passen. Want waar de één een harde hand weet te waarderen, werkt dat voor een ander juist verlammend.
Het is aan jou als coach om iedere speler in je team te behandelen hoe hij behandeld moet worden. Dagen worden weken en weken worden maanden waarin jij met hen bezig bent, als groep én als individu.
Je leert je spelers en hun entourage kennen, weet wat hen bezighoudt en wat hen drijft.
In de tussentijd ben je bezig een team te smeden dat van elkaar weet wat ze kunnen en mogen verwachten en daarnaar durven handelen.
Je leert ze om verantwoordelijkheid te nemen binnen én buiten de lijnen en probeert ze wijze levenslessen mee te geven. Ach, en dan de wedstrijden…
Elke week focus jij je als trainer op jullie kracht, jullie zwaktes en de gebrekkige informatie die je van je tegenstander hebt.
Elke week maak je facetten van het spel trainbaar.
Op die momenten heb je invloed. Op die momenten kun je impact maken.
De avond vóór de wedstrijd slaap je slecht. In je hoofd spelen scenario’s, wisselmomenten, spelopvattingen en coachingsmomenten zich af en deze volgen elkaar in een moordend tempo op, zich niet bekommerend om het feit dat jouw wekker over slechts enkele uren al gaat.
In de kleedkamer peil je de stemming, stem je hier en daar de taken af en ga je naar buiten.
Je weet dat dat moment waarop jouw invloed op houdt dichterbij komt en je levert je spelers over aan de genade van de sport.
Terwijl de scheidsrechter snerpend op zijn fluitje blaast stap jij je coach-vak in, doet je handen op je rug en ziet dat het goed is (of niet).
De tweede wedstrijd van deze competitie stond vandaag op het programma.
Aan ons was de taak toebedeeld om RCL te gaan bespelen, dat werkelijk ijzersterk had geopend in de week ervoor met een 2-11 uitoverwinning bij VVSB.
We waren dus gewaarschuwd. In de kleedkamer van het werkelijk schitterende sportcomplex De Bloemerd in Leiderdorp zetten we de spreekwoordelijke puntjes op de i door zowel tactisch als op het gebied van scherpte het team bij te spijkeren.
Na een stevige warming up waarin de meeste trainingsvormen van de afgelopen week de revue weer even hadden gepasseerd, stonden beide teams klaar voor de aftrap.
Nadat de wedstrijd door de leidsman in gang werd gezet, was er al snel één ding duidelijk.
Semper Altius had de controle, deelde de lakens uit, dicteerde het tempo en was dus de baas. En zo zien wij ons team ontzettend graag.
De bal ging rustig van voet tot voet, wachtend tot er een opening was gevonden in de defensie van RCL. Ere wie ere toe komt, want RCL hield de linies vrij kort op elkaar en dus was er voor Semper Altius best wat geduld nodig om het gaatje zo nu en dan te vinden.
Al snel kwamen we tot de conclusie dat vooral de ruimte achter de verdediging van RCL benut moest worden, dus daar spitsten we het spel op toe.
Er werd dus nog steeds rustig gecombineerd tot op de middenlijn waarna de bal tussen de linies door (of eroverheen) werd gelegd waar Rossel en Finnley heel veel meters maakten.
Helaas voor ons was er telkens een vlagsignaal aan de overzijde waar te nemen met als reden dat de meeste van deze aanvallen de goedkeuring van de scheidsrechter niet konden krijgen.
Of dit ook steeds buitenspel was, zal in Zeist bepaald moeten worden maar helaas voor ons was de VAR bij deze wedstrijd niet aanwezig.
In elk geval was het een belemmerende factor.
Gelukkig voor ons bleek het geen chronisch probleem, want steeds vaker in de eerste helft braken we er wél doorheen en was er een doelpoging te noteren.
Hierin zal het vizier iets meer op scherp moeten, want de échte overtuiging ontbrak in de afwerking (terwijl daar toch echt wel redelijk wat trainingsuurtjes in zitten).
Zo rond de 15e minuut was het dan tóch een keer raak. Rayan kreeg de bal in het bezit in het strafschopgebied van de tegenstander.
Hij zag dat hij niet vooruit kon, maar hoorde Sam achter zich luidkeels zijn naderende komst aankondigen.
Tegen het balletje terug kon Sam heerlijk aan lopen met een goede voorzet als gevolg.
Finnley stuurde de bal vakkundig de hoek in voor de zeer verdiende 0-1.
Na de goal brak er een fase aan waarin RCL wat feller van leer trok.
Zo nu en dan kon Semper Altius zich niet helemaal aan de trainingsdoelstelling van afgelopen week houden (zorgvuldig opbouwen bij voorkeur via de as) en werden ballen toch wel met een zekere paniek weggeschoten.
Gelukkig voor ons pakte Semper na een wat rommelige fase van een minuut of 5 het heft wel weer stevig in handen en speelde zich zeer gecontroleerd naar het rustsignaal.
In de rust bespraken we wat er goed ging, waar we de accenten nog op moesten leggen en welke groei we eventueel nog konden maken in deze wedstrijd.
Maar al snel in de tweede helft bleek dat RCL niet van plan was om mee te werken aan welke groei dan ook van Semper Altius.
Met een nieuwe energie trokken zij ten strijde en daar had Semper Altius zeer veel moeite mee.
Tel daarbij op dat hetgeen in de eerste helft erg goed ging (het druk zetten op de opbouw van de tegenstander en het opbouwen op eigen helft) nu bijna niet meer goed werd uitgevoerd en je komt tot de conclusie dat we voor een grote uitdaging stonden.
We kwamen dan ook behoorlijk onder druk te staan.
Veel gevaar kwam van voorzetten en spelhervattingen af waar RCL over een behoorlijke luchtmacht beschikte, maar daar kwam ons eerste struikelblok niet vandaan.
Dit zat hem in de omschakeling.
Na een spaarzame aanval van Semper Altius waren er teveel mannen in het roodwit vóór de bal te vinden.
Toen we het balbezit verloren, was een snelle omschakeling dan ook niet mogelijk.
De spits van RCL wurmde zich langs onze verdedigers.
Met een uiterste krachtsinspanning wist onze verdediger het schot nog te blokken. Volgens de scheidsrechter was hierbij een overtreding gemaakt en dus wees de beste man onverbiddelijk naar de stip.
Niet begrijpend keken we elkaar aan, in welk onbegrip we gesteund werden door de grensrechter van RCL want ook deze man had zichtbare twijfels bij de beslissing van de man die het voor het zeggen had. Maar goed: die man heeft ervoor door geleerd, dus hij zal het wel bij het rechte eind hebben gehad. Stijn kwam helaas een teenlengte tekort voor het stoppen van de penalty en dus stond het 1-1.
Enkele minuten later was het wel de spelhervatting die ons de das om deed.
Na een nogal onnodige overtreding halverwege onze helft, volgde er een vrije trap.
Deze werd de doelmond in geschoten op goed geluk.
Dat bleek héél goed geluk, want via een rug in het roodwit verdween de bal achter de verbouwereerde Stijn het doel in.
De stand was hiermee dus 2-1 in het voordeel van RCL. Ondergetekende heeft zelden eerder zo’n onterechte tussenstand mee gemaakt, maar er moest gehandeld worden.
RCL speelde met een driemans-middenveld waar Semper Altius vier middenvelders verkiest.
Snel offerden we dus een middenvelder op en zetten we er een extra spits bij om vervolgens in een 4-3-3 formatie het restant van de wedstrijd uit te spelen.
Er voltrok zich weer een wisseling in instelling.
Op het veld stonden elf leeuwen (en in de dug-out schreeuwden de andere drie leeuwen) die alles op alles wilden zetten om deze onterechte tussenstand uit de boeken te schieten.
Eén van die leeuwen was Mason en hij is het vermelden zeker waard.
Omdat wij wat mager in de bezetting zijn, was Mason na zijn wedstrijd van de JO14-1 in allerijl uit Den Haag gekomen om ons te helpen.
Een debuut is altijd bijzonder. Ik vertelde u net hoe het leven als trainer is, maar zo’n slapeloze nacht vergeet je snel bij het zien van de vreugde van een speler die debuteert en gezegd mag worden dat Mason speelde alsof hij niet anders gewend was.
In de duels moest hij soms zijn meerdere erkennen in de tegenstander, maar de rust die hij uitstraalde bij balbezit is heel bijzonder.
Mooi om te zien dat onze club meer talent herbergt dan de toppers die ik elke week zie.
Terwijl de klok onze grootste vijand was, bleven we hameren op het doel van RCL.
De verbetenheid waarin we aanvielen, zorgde voor een overleving stand bij de tegenstander.
Ballen werden weg geschoten om door ons weer gehaald te worden en een nieuwe aanval te plaatsen. De druk werd groter en groter, maar zou het voldoende zijn om de ban nog één keer te breken?
Zo’n twee minuten voor tijd volgde het antwoord. Uit een corner leek de bal verwerkt te kunnen worden door RCL.
Toch viel de bal voor de voeten van Yusuf Arslan, die zonder twijfel uithaalde.
De baan van het schot veranderde doordat een verdediger van RCL zich uitstrekte om de bal te blokken en dat was de beslissende factor: 2-2!!
Een explosie van vreugde op het sportpark voor iedereen met een rood/wit hart.
Direct stonden we weer klaar voor de aftrap, want er waren tenslotte nog een tweetal minuten te spelen. Bijna gelijk na de 2-2 breekt Jayden door.
Hij is veel sneller dan de tegenstander terwijl de keeper uit komt. Zijn schot volgde en werd door de keeper geblokt.
Opgeveerde supporters weten even niet waar ze het zoeken moeten.
Helaas was dit het laatste wapenfeit van de wedstrijd, want even later maakte de scheidsrechter een einde aan deze enerverende wedstrijd.
De vraag die de coach altijd voorgelegd krijgt is: wat neem je mee uit deze wedstrijd?
Als ik die vraag moet beantwoorden, is het hetgeen ik ook altijd tegen mijn jongens zeg: het zijn vaak de kleinste details die een seizoen beslissen.
Eén doelpunt kan het verschil zijn tussen wél of geen kampioen worden, wél of niet degraderen en wél of niet je doelstelling halen.
Als wij in deze wedstrijd ook maar de helft van de kansen die wij in de eerste helft kregen hadden afgemaakt, zaten we in de rust met een 0-3 voorsprong in de kleedkamer.
Dan was het verzet van de tegenstander halverwege de wedstrijd al gebroken, maar ook als je niet met die 0-3 voorsprong in de kleedkamer zit, moet je niet vergeten welke strijdwijze jou het overwicht heeft opgeleverd: vroeg druk zetten en zelf zorgvuldig opbouwen.
Als we dat waren blijven doen, hadden we de tegenstander al snel het gevoel gegeven dat er niets te halen was en hiermee is de nieuwe trainingsweek weer geboren: werken aan onze zwaktes, verder perfectioneren wat we goed doen en alvast vooruitkijken naar SJZ, onze volgende tegenstander.
Op naar weer een slapeloze nacht vrijdag…
