zaterdag 12 april 2025
Het sportcomplex aan het Kleine Loo in Voorburg ligt er werkelijk zonovergoten bij als ondergetekende zich rond 13:50u meldt. Dat doet ondergetekende enkele minuten te laat, hetgeen hem – net als dat dit voor zijn spelers – op een heus potje dobbelen komt te staan (daarover later meer). Vandaag staat de wedstrijd tegen VUC op het programma. Wederom een zeer belangrijke wedstrijd, want na het voetbalspektakel van afgelopen week tegen VELO ligt het gevaar op de loer dat onze jongens deze wedstrijd niet zo serieus nemen als dat dit zou moeten. De titel die je aan de afgelopen trainingsweek zou kunnen hangen was dan ook: Nog één keer…

Na een intense periode van wedstrijden die zich in een moordend tempo deden opvolgen, was het namelijk de opdracht om ons nog één keer op te laden. Nog één keer vlammen. Nog één keer een wedstrijd op de mat leggen die recht doet aan je kwaliteiten en je ambitie. Na deze wedstrijd ligt er immers een kleine break in het verschiet. Een break waarin we paaseitjes zoeken, tijd doorbrengen met familie of er even lekker op uit trekken voor een lang weekend. Maar daar mogen we nog niet aan denken. We mogen namelijk nog één keer…

Op het werkelijk zinderend hete kunstgras van VUC wordt de wedstrijd rond de klok van 14:45u in gang gefloten door de scheidsrechter van dienst. Het blijkt dat nog één keer voor onze jongens misschien wel wat teveel gevraagd zal worden. Het begin is namelijk erg rommelig en slordig. Het druk zetten blijkt een lastige opgave met deze temperaturen, het opbouwen lukt ook niet zoals we dat inmiddels goed kunnen en we lijken veel moeite te hebben met de tactiek van onze tegenstander. Zij spelen in een klassieke 4-3-3 formatie, maar schuiven in balbezit met één van de centrale verdedigers in waarmee ze ons overtal op het middenveld teniet doen. Even is het schakelen. Wie pakt wie op en wanneer doen we dat? Wanneer nemen we van elkaar over? Vraagstukken die ons in het begin van het seizoen nog wel eens de wedstrijd kostten, maar nu door spelers en staf opgelost kunnen worden samen. Toch staan we in die fase wel enige kansjes toe voor de tegenpartij. We komen zelfs even in de verdrukking en danken onze uitstekende verdediging voor het waar maken van hun inmiddels befaamde reputatie. In zo’n moment slaan we gek genoeg wel zélf toe. Na weer een aanval van VUC wordt de bal weg gewerkt. Deze komt in het bezit van Yusuf Gülsoy, die een puntgave assist in huis heeft voor de diep sprintende Rossel. Hij omspeelt de keeper en zet zo – enigszins tegen de verhouding in – de 0-1 op het scorebord. Hierna hebben we de boel weer goed op de rit. Niet alleen weten we wie wanneer op pakt, de goal lijkt ons ook van de energie te voorzien die wij in deze fase even nodig hebben. Als dan ook VUC nog besluit om ons een helpende hand toe te steken, pakken we die graag aan. Een uitbal voor VUC wordt door de ene speler genomen terwijl de andere speler even niet oplet. Finnley let wél op, neemt de bal mee en kiest met succes de verre hoek: 0-2. Het restant van de eerste helft laat zich het best omschrijven met het woord controle. Semper Altius controleert de wedstrijd, geeft weinig weg en laat zichzelf nog met enkele goede kansen gelden voor de goal van VUC. Helaas voor ons komt het scorebord voor de rust niet meer in beweging. Redelijk tevreden begeven we ons naar de kleedkamer voor de rust.

In de kleedkamer zijn we het over één ding eens: we zullen meer dan deze marge nodig hebben om vandaag te winnen. Want ondanks dat we de controle hebben, beschikt VUC over enkele spelers die kunnen lopen als een paard en in deze temperaturen kan dat zomaar eens de sleutel zijn tot de aansluitingstreffer. We bespreken welke zaken beter kunnen, hoe we onze organisatie beter en sneller neer kunnen zetten en hoe we het druk zetten weer goed voor elkaar gaan krijgen (met name ten opzichte van de inschuivende verdedigers). Vastberaden om de punten snel in de tas te hebben stappen we weer naar buiten.

Binnen een minuut doen we al zaken. Yusuf Gülsoy ontfutselt de tegenstander de bal en ziet een lege linkerflank voor zich. Hij zet aan en blijkt veel sneller te zijn dan zijn directe tegenstander. Met een bekeken schuiver bekroont hij zijn uitstekende wedstrijd met een goal: 0-3. Hiermee lijkt het verzet van de tegenstander wel gebroken te zijn. Wat ook schade lijkt te hebben opgelopen, is de hamstring van de dienstdoende scheidsrechter. Het gebeurt ons wel eens dat we een tegenstander kapot spelen. Maar een scheidsrechter kapot spelen is ons nog nooit gelukt. De beste man moest de strijd helaas definitief staken. Uiteraard wensen wij hem heel veel beterschap toe. Gelukkig voor ons hadden wij Jacco nog achter de hand. Hij was bereid om de vlag te verruilen voor de fluit en de wedstrijd te gaan leiden. Gelukkig voor ons was Jayden (zoon van ondergetekende en tevens assistent-coach van Semper Altius JO13-1) bereid om de vlag te hanteren en konden we door. Zo rond de 50^e minuut laat Rayan dan even zijn klasse zien. Hij pikt de bal op en ziet Finnley vertrekken. Met een werkelijk puntgave pass zet hij Finnley één op één met de keeper. Finnley zet met een droge knal zijn handtekening onder zijn 18^e goal van het seizoen: 0-4. Maar de mooiste goal van de middag komt op naam van Rossel. Zo’n 5 minuten voor het einde krijgt hij de bal in bezit. Even kijkt hij op en dan krult hij de bal fantastisch binnenkantje paal binnen. Voor hem ook alweer zijn 12^e goal van het seizoen. Zo tekent zich op het hete kunstgras bij VUC toch wel een flinke overwinning af voor onze mannen. Er komt nog wel een heel klein smetje. Want met een aantal goede reddingen - zeker in de laatste fase als de krachten bij ons wel wat weggevloeid zijn - onderscheidt Stijn zich met een aantal uitstekende reddingen. Toch krijgt hij zijn wel verdiende clean sheet niet. Bij een corner vergeten we even de druk op de man met de bal te zetten waarna de spits van VUC zijn middag toch met een doelpuntje weet op te leuken.

Tussen zeggen en doen zit soms een wereld van verschil. Je kunt zeggen dat je om promotie wil spelen, maar als je dan vervolgens binnen de lijnen niets doet om dat doel te halen zegt dat eigenlijk helemaal niets. Dit team heeft laten zien dat ze dit jaar hebben geleerd om van zeggen doen te maken. Dit team heeft in 6 weken tijd maar liefst 8 wedstrijden afgewerkt. Tussen die 8 wedstrijden zaten zelfs wedstrijden voor de Haaglanden Cup tegen respectievelijk een Hoofdklasse-team en een team uit Divisie-5. Als je dan na die 8 wedstrijden kunt zeggen dat je niet alleen de gestelde doelstelling bijna gehaald hebt, maar ook nog steeds meedoet voor de titel… Tsja, dan heb je van zeggen écht doen gemaakt.

Toch leverde de overwinning zelf niet het hardste gejuich van de middag op. Ik zou u namelijk nog even meenemen in de sanctie van ondergetekende voor het te laat verzamelen. Eén van onze regels is dat je moet dobbelen als je te laat komt. Wij hebben 6 straffen verzonnen die uiteen lopen van burpees tot materiaaldienst. Nu heeft de trainer altijd materiaaldienst, dus voor de trainer gelden alternatieve straffen. Komt hij te laat en dobbelt hij vervolgens 1 t/m 3, trakteert hij het team op AA. Dobbelt hij 4 t/m 6, dan staat er een patatje voor elke speler op het menu. De taferelen in de kleedkamer kunt u zich voorstellen toen er een genadeloze 4 op de dobbelsteen stond. Het was nog lang onrustig op het Kleine Loo…