zaterdag 17 mei 2025
De dag is pas nét aan haar routine begonnen als zich een colonne auto’s door de Bollenstreek heen boort. We zijn rond de klok van 7:00u (!) al op weg naar onze uitwedstrijd bij Rijnsburgse Boys. Niet alleen is de JO15-1 op weg naar Rijnsburgse Boys, maar we zijn eigenlijk ook op weg naar de voltooiing van een missie. Ik schreef vorige week al aan u dat de doelstelling van de JO15-1 wel gehaald is, maar de honger niet gestild is. Deze mannen jagen op promotie en dus een plekje bij de eerste twee op de ranglijst. Op dit moment staan we in punten gelijk met nummer twee (GSC ESDO) en twee punten achter de koploper (VELO). Kortom: een zinderend einde van deze competitie lonkt, als we vandaag weten te winnen bij Rijnsburgse Boys.
Van tevoren is het belang van deze wedstrijd benadrukt. Maar als coach kun je één ding niet simuleren: de spanning die door je lijf giert als het fluitsignaal klinkt en je speelt om de prijzen. We zien dat na de aftrap ook. De spanning lijkt een klein beetje op de benen te slaan. Ons positiespel is nog niet van de kwaliteit die wij wel kunnen halen, het druk zetten op de speelhelft van de tegenstander loopt ook niet zoals we gewend zijn en op het gebied van duels zitten we er ook nog niet lekker in. De ontwikkeling van onze jongens is echter wel zó ver dat, als zij zien dat de ene werkwijze niet werkt, ze het over een andere boeg kunnen gooien. Omdat we niet echt tot uitgespeelde kansen komen, kiezen we voor de controle. Vanuit die controle wachten we geduldig totdat er een gaatje valt in de defensie van Rijnsburgse Boys. Die valt echter niet vaak. Tegelijk laat Rijnsburgse Boys zien dat ze beschikken over de kwaliteit om razendsnel om te schakelen van verdediging naar aanval. We moeten dus alert blijven, maar dat is aan onze (ik zeg het nog maar eens: minst gepasseerde) verdediging wel toevertrouwd. En als er dan wel een tegenstander doorheen glipt, is daar onze debutant Viktor (JO15-2) die het spreekwoordelijke slot op de deur vormt. Naarmate de eerste helft vordert, worden we wel wat onrustiger. Want als de tegenstander die ruimte niet geeft, hoe komen we dan tóch tot uitgespeelde kansen? Het antwoord laat zich eigenlijk raden: de spelhervattingen. Enkele keren slingeren Dani of Rayan de bal vanaf de zijlijn gevaarlijk voor, maar missen we kracht in onze kopstoot of schot om de score te openen. Enkele minuten voor rust krijgen we de een vrije trap op zo’n 20 meter van het doel van Rijnsburgse Boys. Even gaan mijn wenkbrauwen omhoog, want Rayan gaat achter de bal staan. Dat doet hij niet vaak. Na een korte aanloop krult hij de bal fantastisch over de muur en waarna deze in de korte hoek binnen ploft: 0-1. Met het spelbeeld dat ik u hiervoor uiteenzette, zal het geen verrassing zijn dat 0-1 ook de ruststand was.
Urgentie is het woord dat veel valt in de kleedkamer. Want de urgentie om goals te maken, de urgentie om (al is het maar eventjes) de koploper te zijn in deze poule en de urgentie om de druk neer te leggen bij de concurrenten voor de bovenste plekken, spat nog niet van deze wedstrijd af. We bespreken hierbij de duels en het druk zetten, maar ook het afwerken. In alle facetten van het spel moet deze urgentie immers tot uiting komen. Met het tonen van de absolute wil om te winnen, ben je al op de helft van het daadwerkelijk winnen van je wedstrijden.
Ook in de tweede helft hebben we last van de spanning. Het is tenslotte maar 0-1. Eén verkeerde bal en een gelijkspel zet een vervelende streep door onze dromen. Die angst zie je terug in het spel. Ik zal u gerust stellen: die onterechte angst zal volgende week de rode draad worden in de wedstrijdbespreking. Want dat een dergelijke angst verlammend kan werken, zien we vandaag ook terug. We moeten zelfs bekennen dat er een fase in de tweede helft is waarin Rijnsburgse Boys simpelweg het beste van het spel heeft. Toch komen we niet écht in de problemen. Het combinatiespel van Rijnsburgse Boys wordt elke keer wel een halt toegeroepen, maar daarna leveren we de bal ook steeds vrij eenvoudig weer in. Nadat Rijnsburgse Boys enkele kansjes had gekregen, is het weer de beurt aan ons. Waar we in de aanvallen daarvoor de overtuiging niet hadden om vol op doel te vuren, gebeurt dat zo’n 10 minuten voor tijd wél. De keeper ranselt de bal met de grootst mogelijke moeite uit het doel. Gelukkig voor ons staat Jayden Stegeman op de goede plek voor de rebound en faalt hij niet: 0-2. Na deze goal worden we weer wat slordiger. Dat is zonde, want één goal kan het verschil betekenen tussen wél of niet promoveren. Het is Rijnsburgse Boys dat de spanning bijna uit het niets weer terugbrengt in de wedstrijd. Viktor – die terug kan kijken op een uitstekend debuut in de JO15-1 – brengt nog redding op een schot van Rijnsburgse Boys, maar moet een rebound toestaan. Op de rebound zijn wij niet fel genoeg, waardoor een speler van Rijnsburgse Boys de bal voor het inschieten heeft: 1-2. Direct na de goal pakken we de controle weer terug. Rustig en zakelijk spelen we de wedstrijd uit en halen we opgelucht adem als de scheidsrechter – na 70 minuten + 5 – voor de laatste keer op de fluit blaast.
Scenario-denken… Ik doe dat niet graag. Je wil tenslotte niet denken in wat als maar gewoon in wanneer. Vraagt u het maar aan de gemiddelde supporter in Amsterdam hoe vervelend dat wat als-denken is. Toch ga ik u meenemen in de scenario’s van volgende week. Wij kruisen dan namelijk de degens met onze directe concurrent GSC ESDO. Dit wordt een zeer lastige wedstrijd. Niet alleen is ESDO thuis nog ongeslagen, ook speelt ESDO zaterdag om de titel. Verliezen van GSC ESDO betekent dat wij eindigen op de derde plaats en zo naast de zo vurig verlangde promotie grijpen. Een gelijkspel betekent datzelfde. Bij winst op GSC ESDO verzekeren wij ons van een plekje in de Hoofdklasse volgend seizoen. En dan is er zelfs nog een kans op de titel (als VELO anderhalf uur na ons zou verliezen van Blauw Zwart). Kortom: zaterdag spelen wij de wedstrijd die elke voetballer wil spelen. En die elke toeschouwer dus wil zien 😉Tot zaterdag!
