Zaterdag 20 september 2025
Iedereen maakt het wel eens mee in zijn of haar leven: dat gekke gevoel alsof je ergens al eens eerder bent geweest of een situatie al eens hebt meegemaakt. Wetenschappers betitelen het als een foutje in de verwerking van onze hersenen terwijl spirituele mensen het zien als een herinnering uit een vorig leven. We noemen dit verschijnsel een déjà vu. Voor dit verslag is het niet belangrijk of de wetenschappers of de spirituelemedemensen het bij het rechte eind hebben. Onze JO15-1, de staf én de achterban hadden in elk geval een collectief déjà vu zaterdag.
De uitwedstrijd bij HDV – die vandaag het onderwerp is van het wedstrijdverslag – is bij ons al bekend als een lastige uitwedstrijd. De mannen van HDV zijn de competitie namelijk geweldig gestart met de volle winst uit twee partijen. Een zeer geduchte tegenstander dus en een directe concurrent voor ons. Want weet u onze doelstelling nog? Wij moeten eindigen bij de eerste twee ploegen. Tot nu toe gaat die strijd tussen SVH, HDV en ons. Maar ook een nieuwe kaper op de kust sluiten wij zeker niet uit. We zullen dus scherp moeten blijven tot het eind. En als je dan een klap kunt uitdelen aan een directe concurrent, moet je dat zeker niet nalaten.
Het is niet druk als we ons melden op het gloednieuwe complex van HDV. Met een gezonde wedstrijdspanning beginnen we aan de warming up. Die wordt wat uitgebreider dan eerst gepland, want de wedstrijd zal een kwartiertje later beginnen. De scheidsrechter was namelijk nog niet ter plaatse. Maar dan fluit hij de wedstrijd rond 14:15u toch echt in gang en kunnen we ons gaan meten met de koploper in onze poule. Al snel pakt Semper Altius de controle in de wedstrijd en dat is niet voor het eerst. Het is benzine voor onze ambitie om snel terug te keren in de Hoofdklasse, want tevreden kunnen we nu constateren dat we in elke wedstrijd tot nu toe de betere ploeg zijn. Maar goed: in het voetbal wint niet altijd de betere ploeg, dus nogmaals benadruk ik dat we scherp zullen moeten blijven tot het einde. In deze wedstrijd zijn we dus al snel de betere ploeg en dat resulteert ook in enkele kansjes. De rode draad in dit verhaal is wel: overzicht houden. In toch wel zo’n 6 van de 10 gevallen maken we de verkeerde keuzes. We schieten waar er spelers van Semper beter voor staan en we passen als juist het schot de beste keuze was geweest. Dat zorgt er voor dat we de score nog niet in beweging kunnen brengen. HDV deelt af en toe wat plaagstootjes uit. In die plaagstootjes blijkt wel dat de verhalen die wij eerder al hoorden over HDV waar waren: ze beschikken over een goede spits. Een sterke jongen die ook nog slim vrij loopt. Steeds laat hij zich een linie zakken om de bal op te halen en begint hij aan een gevaarlijke actie. Daar hebben we zo nu en dan best moeite mee. Gelukkig voor ons leidt dat niet tot een goal van HDV. Wij halen wél de trekker over. Tygo zet fanatiek druk na een bal die iets te hard lijkt. De verdediger van HDV kan die druk niet aan en Tygo ontfutselt hem de bal. En als Tygo één op één mag, is het vaak een goal. Ook nu faalt hij niet: 0-1. Waar je verwacht dat de openingsgoal een bevrijding is, levert het voor ons gek genoeg een bepaalde druk op. We gaan ineens bepaalde zaken anders doen. Zo staan we vrij ‘hoog’ als we gaan opbouwen en zijn we erg onzorgvuldig in de passing. Het is dus niet per se aan de kwaliteit van de tegenstander te wijten, maar wij laten de tegenstander zelf terug in de wedstrijd komen. Dat is vragen om problemen tegen de koploper. Ik hoor het u gewoon denken. U heeft gelijk. Na een fout in onze opbouw verovert de spits de bal. En hij twijfelt geen moment. Met een ziedend schot zet hij zijn handtekening onder de 1-1. Ons antwoord volgt gelijk. Het woord tiki-taka is bedacht voor dit soort aanvallen. Werkelijk schitterend combineren we dwars door het centrum van HDV. Zodra de bal heerlijk klaar ligt, drukt Ion af: 1-2. Een terechte (misschien wel een iets te zuinige) ruststand.
In de rust bespreek ik dat we in exact dezelfde valkuil dreigen te lopen als vorige week. Want we bespreken het niet uitgebreid in dit verslag (voetbal hoort daar namelijk niet over te gaan), maar we hebben in de eerste helft ook weer menigmaal last van opgetrokken wenkbrauwen als we de arbitraire beslissingen zien en horen. Ik bespreek dus met de jongens dat we méér invloed moeten uitoefenen op de factoren waar we invloed op hébben (ons spel) om ervoor te zorgen dat hetgeen we niet kunnen beïnvloeden (de arbitrage) geen bepalende rol kan spelen.
Geen woorden, maar daden… Het is een spreuk die voor het Feyenoord-legioen bijna een levenswijsheid is. Het is dan ook mooi dat een Ajacied deze wijze les in zijn spel legt. Het is namelijk Milan die binnen een minuut de bal vrij maakt op zo’n 20 meter van de goal en heerlijk uithaalt. De bal zeilt fenomenaal de kruising in: 1-3! Ook nu weer zou de goal een bevrijding moeten zijn en misschien zelfs wel het startsein moeten zijn voor het verder uitlopen. De spits van HDV – die in de eerste helft toch wel een duidelijke waarschuwing heeft gegeven, lijkt me – wordt weer vrijgelaten. Daarnaast staan we weer veel uit positie en dat is (wederom) vragen om problemen. Nadat de spits zich heeft laten zakken en ingespeeld wordt, draait hij open en bedient de weg gesprinte buitenspeler. Wij staan niet goed en daardoor lopen we achter de feiten aan. Dick probeert met een sprint de speler bij te houden en dit lijkt hem te lukken. Met een uiterste krachtsinspanning blokt hij het schot. Volgens de scheidsrechter deed hij dit onreglementair en dus gaat de bal op de stip. De penalty wordt feilloos binnen geschoten. De spanning is weer terug in de wedstrijd en dit is zeker niet nodig. Inmiddels neemt de ergernis aan de kant toe. Als scheidsrechter mag je zeker foutjes maken, want we zijn allemaal niet onfeilbaar. Toch is mijn voorzichtige conclusie dat er een zekere mate van opzet in het spel was. Bij bijna elke aanval van Semper Altius gooit de grensrechter van HDV – een jongetje van een jaar of 12 – zijn vlag omhoog. Dat vlagsignaal wordt elke keer ook weer gevolgd door een snerpend fluitje van de scheidsrechter. Zelfs als Tygo nog twee man moet inhalen om bij de bal te komen, wordt er gevlagd (en gefloten) voor buitenspel. De frustratie over deze situatie maakt zich ook meer en meer van de spelers meester. Als de tweede helft het laatste gedeelte toch echt wel nadert, komt er een vrije trap voor HDV. Deze wordt op doel geschoten en gekeerd door Ruben. De terugkomende bal wordt door een speler van HDV binnengeschoten. Ditmaal gaat de vlag aan de overzijde resoluut omhoog, want de scorende speler bevond zich vóór het schot al achter onze laatste linie (iets dat dus de échte definitie is van buitenspel). De scheidsrechter gaat nog even in conclaaf met Kees (de grensrechter van dienst) en deelt hem mede dat hij de goal ‘gewoon’ goedkeurt. Tsja… 3-3 dus en we zijn weer terug bij af. Gedachten aan vorige week dringen zich aan ons allemaal op. Ook het gevoel van teleurstelling en woede verspreidt zich weer door het team en onze fanatieke aanhang. Schouders gaan hangen, de gezichten staan op onweer. Als een aangeslagen bokser hangen we in de touwen. 3-3, niet het idee hebben dat je hier überhaupt kán winnen en nog een minuut of 10 te spelen. Maar als aangeslagen bokser heb je twee keuzes: je blijft tegen de touwen hangen en wacht op de genadeklap óf je gaat weer staan terwijl het je duizelt en haalt uit je binnenste de kracht om nog één keer alles te geven.
Semper Altius schudt het hoofd even na deze klap, gaat staan, steekt de borst vooruit en geeft gas! Enkele minuten na de mokerslag die de 3-3 was, komt er een corner. Deze wordt getrapt door Milan. Bob heerst in de lucht en met een machtige kopstoot kopt hij ons naar 3-4!!! Vastberaden gaan we door. Want waar de vorige keren dat we op voorsprong kwamen verlammend leken te werken, hebben wij nu woede en teleurstelling omgezet in passie en strijdlust. Onze greep op de tegenstander wordt steviger en steviger. Zo’n anderhalve minuut voor het einde slaan we een aanval af van de tegenstander. De bal belandt veilig in de handen van Ruben. Deze heeft gezien dat Tygo één tegen één staat. In plaats van zijn tijd te pakken, volgt er een heerlijke uittrap naar Tygo. Deze passeert zijn tegenstander op karakter en ziet de keeper op zich af komen. Hij ziet echter ook de vrijstaande Timo en legt de bal af. Timo schuift de bal in het lege doel en maakt de ontlading zo helemaal compleet. Spelers buitelen over elkaar heen en vieren de nu zeker lijkende overwinning. Als ook de scheidsrechter het verzet opgeeft en voor het einde fluit, barst er een orkaan van gejuich los op het sportpark aan de Steenwijklaan!!
Heel soms is een overwinning extra beladen. Dat was vandaag het geval. We werken elke week keihard met elkaar om onze doelen te halen en onze dromen waar te maken. Vandaag pakten zich weer donkere wolken samen boven die dromen. Donkere wolken waar we niet echt invloed op hadden. Maar samen zijn we die storm door gekomen en samen zijn we die strijd aangegaan. En dat is de échte winst. Dat is de échte groei. Dat zorgt ervoor dat deze overwinning voor mij veel meer waard is dan de drie punten die deze oplevert…
