Zaterdag 4 oktober 2025
Vandaag maak ik van de gelegenheid gebruik om Estée Lauder aan u voor te stellen (1908 – 2004). Sommigen van jullie kennen haar misschien al, want ze richtte in 1946 een cosmeticaconcern op met haar man dat uiteindelijk een immense proportie zou bereiken. Hoewel ik van mening ben dat ik (nog) geen gezichtscrème nodig heb (anderen zullen daar vast anders over denken), neem ik iets anders van Estée Lauder mee naar dit wedstrijdverslag. Ze sprak namelijk ooit de wijze woorden: “Ik heb nooit gedroomd van succes. Ik heb ervoor gewerkt.” En dát is ook precies wat Semper Altius JO15-1 deze periode gedaan heeft.
Vandaag was de dag van de climax. Tot aan het einde van de fase mee spelen om de prijzen is iets dat niet heel veel ploegen gegeven is. Wedstrijden spelen die er nog toe doen is natuurlijk het onderwerp van vele jongens- (maar in ons geval ook meisjes)dromen. Vandaag is de laatste speeldag van de 1e fase. Schipluiden is ditmaal de bezoeker van sportpark Hoekpolder. Hoewel Schipluiden op dit moment de laatste plaats in de poule bezet, verliest deze ploeg hun wedstrijden nooit met meer dan 2 goals verschil. De meeste wedstrijden leverden een verlies op met slechts één goal verschil, dus het belooft een stugge tegenstander te worden. Als u daarbij optelt dat Semper Altius vooral veel goals nodig heeft om de poule te winnen en u komt tot dezelfde conclusie als wij: het wordt een mooie uitdaging vandaag.
We bevinden ons niet alleen in de laatste fase van de competitie, maar ook in de Week van de (assistent-)Scheidsrechter. Het is heel terecht dat er aandacht gevraagd wordt vanuit de KNVB voor deze mensen die voor ons elke week weer het voetbal mogelijk maken. Ook wij leveren hier graag een bijdrage aan, dus naast het presentje vanuit de club heeft ook de JO15-1 een heerlijke Milka-traktatie gereed staan voor onze vaste scheidsrechter Max, onze grensrechter Jay én natuurlijk de grensrechter van de tegenpartij. Na deze traktatie volgt een indrukwekkende minuut van stilte. Onze club heeft namelijk in de afgelopen periode haar erelid Jan den Draak verloren. Na dat altijd kippenvel opleverende moment wensen de teams elkaar een fijne wedstrijd en gaan we klaar staan om de titel in deze poule binnen te slepen.
In weersomstandigheden die wel passend zijn voor de maand oktober, trapt Schipluiden de wedstrijd in gang. Misschien is het de druk, maar we moeten ook onze tegenstander het respect geven: Schipluiden blijkt inderdaad een stugge tegenstander te zijn. Zeker rondom hun eigen strafschopgebied staan ze fel te verdedigen en stuiten we steeds weer op een geelblauwe muur. Zo nu en dan worden zij geholpen door de hard opstekende wind, maar ze verdienen zeker krediet voor hun verdedigende capaciteiten. Het geruststellende is wel dat we telkens weer tot kansen komen. Zoals we inmiddels van dit team gewend zijn, presenteren ze zich namelijk duidelijk als de bovenliggende partij. Telkens bouwen we weer zorgvuldig aan een nieuwe aanval. Maar vooralsnog weten we deze aanvallen niet om te zetten in goals en die zijn wel keihard nodig om tot de titel te komen in deze poule. Niet alleen de winst moeten we pakken, maar we moeten onze voorsprong in goals op SVH (op dit moment 4) behouden of uitbouwen. Zo nu en dan komt Schipluiden er ook gevaarlijk uit. Net als vorige week tegen KMD is dat onnodig, want met het verschil in dominantie zouden we dit eigenlijk niet toe moeten hoeven staan. En net als vorige week tegen KMD maken we dan in dat soort situaties de verkeerde keuzes en nemen we het risico dat de mensen bij de tegenstander aan de bal komen waarvan je niet wil dat ze aan de bal komen. Gelukkig voor ons leidt dat niet tot een tegentreffer, maar het activeert juist dat kleine zetje dat we nodig hebben om iets harder op de geelblauwe muur te beuken. Het is uiteindelijk Tygo die de impasse doorbreekt. Na een minuut of 15 draait hij zich knap vrij. Met één of twee kapbewegingen zet hij de tegenstander op het verkeerde been en creëert daarmee de ruimte die hij nodig heeft voor zijn schot. Op zijn droge knal volgt er een ontladend gejuich: 1-0. Inmiddels heeft u de JO15-1 wel leren kennen in de wedstrijdverslagen en weet u inmiddels misschien ook wel: als de machine eenmaal begint te lopen, kan het snel gaan. Enkele minuten later is er een aaneenschakeling van balcontacten. Het zal de tegenstander ongetwijfeld duizelen: van Ion op Cammy, van Cammy naar Milan, van Milan naar Tygo. Laatstgenoemde vormt het eindstation en wederom kan er gejuicht worden op sportpark Hoekpolder: 2-0! Het begint er met deze stand erg rooskleurig uit te zien voor de spelers in het roodwit.
In de rust zijn we toch wel kritisch. Natuurlijk is de tussenstand reden voor een voorzichtige glimlach, maar er gaat ook nog wel het een en ander mis. Coaching doe je niet alleen op basis van dat ene moment op zaterdag waarop we getest worden, maar dat doe je ook met het oog op de toekomst. Je legt de prestaties langs de meetlat van het niveau waar je naartoe wil: die Hoofdklasse. En dus heb je het met elkaar in de kleedkamer over hoe we ons overtal op het middenveld kunnen gebruiken in balbezit en balverlies, hoe we elkaar kunnen helpen in het maken van de juiste keuzes, hoe we ervoor kunnen zorgen dat de restverdediging goed staat en hoe wij kunnen bewerkstelligen dat ook deze wedstrijd straks de geschiedenisboeken in gaat als een ‘clean sheet’. Dat is coachen met het oog op morgen, want natuurlijk gaat deze JO15-1 ook wedstrijden spelen in dit seizoen waarin je maar één kans gaat krijgen, waarin je het druk zetten écht nodig hebt om het overwicht in de wedstrijd naar je toe te trekken en waarin één verloren duel een tegendoelpunt kan betekenen.
Met frisse kracht in de vorm van Mason en Marwand (voor Dick en Ion) trekken we in de tweede helft ten strijde. En dan volg iets waarin een woord als dominantie eigenlijk nog te kort schiet om te beschrijven wat zich voltrekt op veld 2. In de gehele tweede helft is onze tegenstander niet één keer in de buurt van ons strafschopgebied geweest. De enige balcontacten van Ruben waren de ballen die zo nu en dan door onze solide verdediging uit de drukte werden gehaald en aan Ruben werden toevertrouwd. Elke aanval die Schipluiden eventueel wil opzetten, wordt ruw en vroeg verstoord door een werkelijk ontketend Semper Altius. In elk balcontact… in elke voetbeweging… in elke pass… Alles is doordrenkt met de urgentie, de brandende ambitie, dat vurige verlangen dat we zo graag willen zien.. De schoten op doel zijn bijna niet te tellen. De wind speelt ons hierin wat parten, maar de eerlijkheid gebiedt ook te zeggen dat de keeper van Schipluiden bezig is aan een prima wedstrijd. Dit alles vind plaats onder de niet aflatende aanmoedigingen van onze wissels (waaronder ook Timo die door omstandigheden niet kan spelen, maar er tóch bij is) en onze inmiddels vaste en fanatieke supportersschare. Een uitstekend invallende Mason zet het overwicht dan tóch kracht bij door de bal bij een tegenstander van de voet te plukken en vanaf een meter of 25 ziedend hard uit te halen. Heerlijk ploft de bal in het zijnetje. Die goal pompt als doping door de aderen als we volhardend de strijd voort zetten. Een aantal minuten later is het Cammy die met een lichaamsschijnbeweging en een overstap een één op één van Tygo mogelijk maakt. Dan is er ook voor de keeper van Schipluiden geen houden meer aan en completeert Tygo zijn hattrick: 4-0. Het levert hem zo’n 10 minuten voor het einde een heuse publiekswissel op. Ion mag zich dan nog even aan het front melden. Even daarna bewijst hij waarom. Het is Bob die een spaarzame aanval van Schipluiden onschadelijk maakt rond de middenlijn. Meteen is er diepte bij Ion, wat door Bob gezien wordt. Met een uitstekende bal wordt hij bediend waardoor ook hij één op één met de keeper mag. Uiterst koelbloedig schiet hij de bal door de benen van de keeper: 5-0. Tussendoor blijven we met aanvallen over de tegenstander heen denderen. Er zitten zelfs aanvallen bij waar de bal door elke speler slechts één keer beroerd wordt. Fantastisch om te zien! Terwijl de jongens op de bank bijna smekend vragen of ze er nog in komen (zó graag wil iedereen), is het slotakkoord voor Cammy. De eveneens uitstekend ingevallen Marwand herkent het drukmoment goed (wat voor een coach geweldig is omdat we daar veel mee aan de slag zijn) en verovert de bal op zijn tegenstander. Hij sprint ervandoor richting de achterlijn. Daar geeft hij de bal kiezelhard voor waar Cammy bij de tweede paal aan komt stormen. Met een heerlijke knal maakt zij er 6-0 van. Een goal die haar zó ontzettend gegund is! Cammy traint extra voor haarzelf en is altijd met voetbal bezig, maar haar eerste goal had ze nog niet gemaakt. Dat ze dat op deze manier kan doen met behulp van een geweldige voorzet van Marwand, is de kers op de taart in deze wedstrijd en tekenend voor de teamgeest in dit elftal.
En zo is er een eind gekomen aan de eerste fase. Ze zeggen wel eens: De tijd gaat snel als je het naar je zin hebt. En dat klopt. Langzaam maar zeker ontstaat er iets in deze groep. Een groep die naar elkaar toe groeit. Een groep die van elke tegenslag iets positiefs maakt. Een groep die elke week weer opnieuw een betere versie van zichzelf wil laten zien. Een groep waar ik elke week weer steeds een beetje meer van ga houden. Uit de grond van mijn hart zeg ik het volgende. Ruben, Mason, Marwand, Ayoub, Alexander, Milan, Mischa, Bob, Cammy, Dick, Tygo, Jiwan, Roan, Timo en Ion: van harte gefeliciteerd met het realiseren van jullie doelstelling! En bijna ook met de titel in deze poule (die ons alleen kan ontgaan als SVH de inhaalwedstrijd tegen KMD wint met meer dan 11 goals verschil). Een fantastisch gebaar komt na de wedstrijd nog van onze supporters: de jongens worden bedankt voor het vermaak dat zij hun supporters elke zaterdag geven en kregen een tasje met allerlei cadeautjes! Mooi om te zien dat er ook buiten het team iets aan het groeien is!
Het spel is gespeeld, de punten verdeeld en het laatste fluitsignaal van de 1e fase heeft geklonken… De JO15-1 mag op rapport. Zal ik in cijfers eens uitdrukken waarom ik zo trots ben?
4 wedstrijden gespeeld, 12 punten…
Doelsaldo van 23-3 (+20)…
3 van de 4 wedstrijden beëindigd met een ‘clean sheet’…
In elke wedstrijd meer balbezit, scoringskansen en overwicht gehad…
9 verschillende doelpuntenmakers…
8 verschillende leveranciers van assists…
Om mevrouw Lauder te citeren: Wij dromen niet van succes. We hebben ervoor gewerkt. We hopen met deze cijfers een promotie naar de Hoofdklasse te hebben verdiend. Of dat zo mag zijn, zien we bij de nieuwe indeling. Dat wordt bekend gemaakt op 17 oktober 2025. Die datum staat rood omcirkeld in mijn agenda…
