Zaterdag 29 november 2025
De weken van de waarheid… De ontknoping nadert… Normaal zijn dat woorden die je op ESPN door je beeldscherm ziet opvlammen aan het eind van een voetbalseizoen. Voor ons zijn het woorden die nu al door onze hoofden galmen, want voor ons nadert het einde van de 2e fase en staan we op een plek die ons mogelijk een ticket verschaft voor de Hoofdklasse. Een droom die nog altijd levend is en waar we elke week hard voor werken op de trainingen. Vandaag wacht Laakkwartier. Een ploeg die als een sluipmoordenaar langzaamaan steeds hoger is geklommen op de ranglijst en inmiddels een bedreiging vormt voor die droom die ik net al noemde. Tel daarbij op dat we ook nog eens spelen op hún sportcomplex aan de Jan van Beersstraat én dat wij in Camy en Marwand twee toppers langdurig moeten missen en je komt tot een simpele conclusie: het wordt een lastige kluif vanmiddag in de bruisende wijk Laakkwartier.
Talent bepaalt wát je kunt bereiken. Inzet bepaalt óf je het zal bereiken. Dat waren de eerste woorden van de wedstrijdbespreking. Dat we talent hebben, bewijzen we al 4 maanden achter elkaar waarin we de ene na de andere tegenstander het vuur aan de schenen leggen. Maar vandaag komt het aan op de inzet. Of je bereid bent om vanuit je positie te blijven spelen… Of je bereid bent meters voor elkaar te lopen.. Of je bereid bent elkaar positief aan te coachen… Of je bereid bent een bal af te spelen aan een medespeler die er beter voor staat. De antwoorden op die vragen bepalen of we na vandaag ook nog de ranglijst aanvoeren.
Na de warming-up staan de teams er klaar voor. Twee teams die vurig hopen op het succes dat hen zo toekomt. De scheidsrechter van dienst is Ashwien. Hij is de trainer van Laakkwartier O16-1 en in de afgelopen jaren een goede vriend van me geworden. Met een teug lucht zet hij de wedstrijd in gang en dan gaat het los. Er zijn meteen zorgen. Want ja, het gaat los.. Maar het gaat los aan de kant waar men een roodzwart shirt draagt. De jongens in het wit zijn wat geïntimideerd door de felheid waarmee Laakkwartier ons te lijf gaat. Er zijn dan twee scenario’s mogelijk: óf je matcht die felheid en creëert zo een échte wedstrijd óf je blijft achter de feiten aan lopen. Helaas voor ons kiezen wij het laatste. Dat leidt ertoe dat we naar een eerste helft kijken waar we bijna in elk duel een stap te laat zijn, waar we kijken hoe een tegenstander een bal weg kopt in plaats van in elk geval mee te springen en waar we het vuur van Laakkwartier eigenlijk lijdzaam ondergaan. Aan de bal is het ook erg matig. Aannames zijn niet wat ze zijn moeten en de steekpasses die gegeven worden (ondanks dat er afgelopen donderdag bijna een hele training aan gewijd is) zijn vaak veel te hard om er een kans van te kunnen maken. Ons Semper Altius is dus eigenlijk geen schim van de ploeg die wij de afgelopen weken de ene na de andere tegenstander zagen verslaan. Laakkwartier is de ploeg die vandaag de absolute wil heeft om te winnen en dat is een pijnlijke conclusie. Een conclusie die wél tot gematigde tevredenheid stemt, is dat er geen vloedgolf aan kansen ontstaat voor Laakkwartier. Natuurlijk komen ze wel zo nu en dan gevaarlijk voor de goal, maar écht uitgespeelde kansen geven we niet weg. Zelf komen we niet vaak voor de goal. Dat komt niet alleen omdat Laakkwartier goed verdedigt, maar ook omdat we verzuimen om een kantwissel toe te passen. We blijven proberen aan de linkerflank terwijl er aan de rechterflank juist de meeste ruimte ligt. Zo’n tien minuten voor de rust gebruiken we dan die rechterflank wél. Het is Tygo die in balbezit komt halverwege de helft van Laakkwartier. Hij stoomt op en begint aan een actie. In de tussentijd zijn er meer spelers van ons aangesloten. Tygo probeert zijn tegenstander twee keer uit te kappen en ziet hierbij Milan over het hoofd die op de zestien klaar staat om te vuren. In plaats daarvan lijdt Tygo balverlies. Laakkwartier schakelt razendsnel om. Via hun linkerkant wordt met twee passes de rechtshalf aangespeeld, die een vrije doortocht heeft. Onze centrale verdedigers blijven naast de beste man lopen in plaats van druk te geven op de bal. Zo komen ze eigenlijk samen uit op onze zestien waar de speler van Laakkwartier de bal met militaire precisie in de hoek plaatst: 1-0. Een tussenstand die pijn doet, maar zeker wel terecht is. In de minuten daarna komen we iets beter in de duels en hebben we iets meer de bal dan onze tegenstander. Toch komen we nog niet tot goed uitgespeelde kansen waardoor we met een minimale achterstand de kleedkamer op zoeken.
Laakkwartier is 35 minuten eerder aan de wedstrijd begonnen dan wij. Dat is de rode draad in de bespreking in de rust. Als je wil promoveren, dan moet je deze wedstrijd gewoon winnen. Dat moet je in alles uitstralen dat wij hier niet komen om ons naar de slachtbank te laten leiden, maar juist het omgekeerde effect willen bewerkstelligen. Dat moet je niet kijken naar een duel, maar dan moet je hem spelen. Daarvoor is in elk geval vereist dat je trainingsvormen mee neemt naar de wedstrijd. Het is namelijk geen bezigheidstherapie elke dinsdag en donderdag, maar je krijgt op die momenten de tools aangereikt die jou in staat stellen beter te gaan spelen dan je tegenstander en dus wedstrijden te gaan winnen. Deze wedstrijd vraagt van ons dat we van jongens veranderen in mannen. Dat we er alles aan doen om een slechte start ongedaan te maken en dat wij hier als winnaar uit de strijd gaan komen. Dertien kelen schreeuwen dat we dat gaan doen als het tijd is om aan de tweede helft te beginnen.
Die tweede helft begint dan met een vlaag van perfectie. Na enkele minuten waarin we echt wel laten zien dat we ons niet laten kennen, is het een uitbraak van Semper Altius met bijna oogstrelend voetbal. Razendsnel gaat de bal van Ion naar Roan. Roan heeft voordat hij de bal kreeg Tygo al vrij zien staan. Hij ontvangt, legt klaar en knalt hem droog de hoek in: 1-1. Het effect is direct merkbaar. Laakkwartier begint meteen met mopperen op elkaar en wij gaan klaar staan voor de aftrap. Het momentum is bij ons en daar had niemand rekening mee gehouden na de eerste helft. We geven weer vol druk op de tegenstander en jagen ze op elke positie af. Het kwartje lijkt in deze wedstrijd langzaam onze kant op te vallen. Terwijl wij de druk vol erop hebben, heeft Laakkwartier natuurlijk ook wel eens de bal. Zo rond de 50e minuut ziet een middenvelder van Laak de spits vertrekken. Er volgt een schitterende steekbal. De aanvaller van Laakkwartier vervolgt vanaf randje buitenspel zijn weg naar de goal en prikt hem binnen: 2-1. Dat is een tik. Een tik waar we ook nog last van hebben als eenmiddenvelder twee minuten later de bal op pikt rondom onze zestien. Wederom zijn we te lief in de duels, want maar liefst twee duels brengen hem niet van de bal. Heel rustig mag hij de bal in de korte hoek schieten: 3-1. We proberen het nog wel, maar de is absolute overtuiging is wel weg. En dan gaan we weer gekke dingen doen. Verdedigers veranderen in spitsen, we gaan weer mopperen op elkaar en we uiten onze frustratie naar de scheidsrechter (terwijl deze man zeker niet de oorzaak van dit alles is). Kortom: waardig verliezen is een vaardigheid die wij nog niet bezitten. De gifbeker is helaas nog niet leeg. Ongeveer een minuut voor tijd is komt Ruben nog uit voor een bal over de verdediging heen. Helaas voor hem is de aanvaller eerder bij de bal als Ruben: Hij kopt de bal over hem heen en tekent zo voor de 4-1.
We zijn nu vanaf augustus bezig. En in al die maanden, zijn we nauwelijks ploegen tegen gekomen die een betere wedstrijd op de mat hebben gelegd dan wij. Het heeft dus 4 maanden geduurd, maar vandaag kwamen we die ploeg wel tegen. Verliezen van een betere tegenstander is niet erg. Maar als je beseft dat de tegenstander vandaag vooral beter was doordat zij feller waren en dus de wedstrijd méér wilden winnen dan wij, dan wordt zo’n verliespartij wél vervelend. Wij hebben ons vandaag niet van onze beste kant laten zien. Op sportief vlak gingen er teveel zaken mis. Ook doet een aanstaand verlies vreemde dingen met hoe wij ons naar elkaar gedragen en de mate waarin we instructies van de staf opvolgen. En misschien is dát wel het ontbrekende stukje. Want om een goede winnaar te zijn, moet je af en toe ook (waardig) kunnen verliezen. De realiteit is nu dat we de koppositie kwijt zijn en het winnen van de titel niet meer in eigen hand hebben. Drie ploegen staan op 10 punten, maar onze concurrenten Laakkwartier en RAS hebben een wedstrijd (tegen elkaar) tegoed. We moeten dus hopen op een misstap van die ploegen. Maar we moeten beginnen bij onszelf. Talent bepaalt wát je kunt bereiken. Inzet bepaalt óf je het zal bereiken. Wij gaan ons stinkende best doen om de trainingen om u volgende week tegen directe concurrent RAS een sterker Semper Altius te laten zien. Op naar die ontknoping!
