Zaterdag 8 maart 2025
Als je tijdens de rit door de Bollenstreek vanaf de achterbank de vraag gesteld hoort worden: Is het nog ver? besef je je dat je onderweg bent naar een verre uitwedstrijd. Vandaag was de eindbestemming Noordwijkerhout, sportpark de Boekhorst van VVSB om precies te zijn. Als je er aan komt en je langs de eerste uitdaging bent (namelijk je auto parkeren), waan je je in een andere wereld. Het sportpark wordt begrensd door een schitterende toegangspoort waarachter zich een complex bevindt dat werkelijk prachtig is. Vanuit een nogal futuristisch uitziende kantine kijkt men uit over het hoofdveld, dat ook nog eens voorzien is van een geweldige tribune. Als je naar de kleedkamers gaat, loop je langs een soort bar waar je je – als je in de rust bent aanbeland – kunt melden om een tray met drinken mee te nemen voor de dorstige spelers. Kortom: de faciliteiten zijn er schitterend, maar Semper Altius JO15-1 herbergt maar weinig architecten. Wij komen gewoon voor één ding (of eigenlijk drie) en dat zijn de punten.
Toch zal het niet makkelijk worden vandaag. Niet alleen heeft het team van VVSB zich herpakt na een lastige start, ook hebben wij een zware bekerwedstrijd tegen sc Monster in de benen. En hoewel een midweeks bekersucces zou moeten werken als doping, kan het ook zomaar zo zijn dat het op de beentjes slaat. In de wedstrijdbespreking hebben we het over het woord groei. Groei kun je niet altijd meten. Soms wel. Voor menig kind staan er streepjes op de deurpost die ons vertellen hoe zeer het kind al gegroeid is. Maar de groei van een team is lastig uit te drukken. Toch konden we dat vandaag wél doen. Want als we kijken naar hoe we het vorig jaar in de 3e fase deden en dit vergelijken met de start nu, dan kunnen we eigenlijk na vandaag – hoe gek dat ook klinkt – een streep zetten onder de 3e fase van vorig jaar. Vandaag kunnen we namelijk dat puntentotaal al overtreffen en daarmee aan iedereen buiten ons team laten zien dat de groei van een team wel degelijk in cijfers is uit te drukken. Naast dat prettige gegeven spelen de nummer 1 (VELO) en nummer 2 (RKAVV) vandaag ook nog eens tegen elkaar en kunnen we dus de aansluiting bij één van deze clubs (of bij allebei) gaan vinden. Kortom: genoeg om voor te spelen!
De scheidsrechter – die hoge verwachtingen wekte omdat er een Champion’s League-logo op zijn shirt stond – zet zo rond 11:35u de wedstrijd in gang. Ik heb even zitten denken hoe ik woorden moet geven aan ons spel van de eerste helft. Ik doe dat maar hoe ik ook ben als trainer, eerlijk en direct en op de manier waarop mijn jongens het ook waarderen: het is niet om aan te gluren. Het druk zetten zoals we dit wekenlang geoefend hebben, gebeurt niet. Daardoor wordt VVSB helemaal vrij gelaten in de opbouw. Op ons middenveld wordt er plichtmatig geduelleerd. Dat wil zeggen: een duel aangaan omdat het moet, maar niet omdat je hem wil winnen. Verdedigend staat het op zich wel, maar het opbouwen wil vanuit onze laatste linie niet echt vlotten. Er is weinig beweging rondom de bal en hetgeen wij op de trainingen in de voorafgaande anderhalve week geoefend hebben, komt niet uit de verf. Kortom: wij zijn bezig aan de minst goede eerste helft die ik van mijn ploeg heb gezien. U zult als supporter van onze club dan wellicht uw hart vast houden, want wat doet dat met de ruststand? Ik ga u verrassen: die is 0-1. Uit één van de spaarzame aanvallen die wij op de mat leggen weet Finnley namelijk te scoren. Daarnaast staat Stijn zijn mannetje bij de pogingen van VVSB. Ook komen we nog goed weg als de scheidsrechter de bal niet op de stip legt na een tackle die allesbehalve op de bal was. Veel meer woorden wil ik er eigenlijk niet aan vuil maken als u het goed vindt.
In de rust dondert het wel even. We vragen ons af hoe het toch kan dat we op een tactiekbord met het schuiven van magneetjes tot mooie aanvallen kunnen komen, maar dat dit in de praktijk toch een stuk lastiger is. We vragen ons ook af hoe het toch kan dat we dus kennelijk wel weten hoe we druk moeten zetten (want dat kunnen de hoofdrolspelers in de rust prima uitleggen), maar we dan toch niet doen wat we weten. Vol goede moed betreden we het veld voor de tweede helft. Want één ding is zeker: met één goal verschil ga je hier niet winnen. VVSB ruikt namelijk ook bloed en gaat dus fanatiek aan de slag om de aansluitingstreffer te maken (waarna er misschien wel meer mogelijk is). Langzaam maar zeker verandert Semper echter weer in de vechtmachine waar we het afgelopen seizoen zo van zijn gaan houden. Dat gaat eerst nog niet gepaard met goed voetbal, hoor. Verdedigend staat het nog iets beter dan in de eerste helft, waardoor we eigenlijk geen kansen weg geven. In de opbouw zijn we meer bereid om wat extra meters te lopen, om vrij te komen en om de ruimtes van een ander dicht te lopen. Daarnaast zit er meer beweging in het middenveld waardoor we er ook steeds meer in slagen om de middenlijn over te steken en zelf écht gevaarlijk te worden. Het verzet van VVSB wordt écht gebroken als Finnley voor de tweede keer toeslaat. Na een rebound op een schot van Rossel krijgt hij de bal voor zijn voeten. Daar weet hij raad mee: 0-2. De zand raakt steeds meer uit de motor van Semper, de benen worden bevrijd van de kettingen die de wedstrijd van woensdag mogelijk had opgeworpen en het begint weer écht op voetballen te lijken. Het positiespel raakt steeds meer verzorgd en steeds beter zijn we in staat om zelfs weer enkele kreten van bewondering bij de toeschouwers te ontfutselen als wij ons weer goed onder enige druk uit spelen. De mooiste aanval van de ochtend - die inmiddels in de middag is overgegaan - start bij Dani. Op eigen helft krijgt hij de bal. Hij begint aan een actie en lijkt zich onderweg te vergalopperen. Puur op karakter knokt hij zich toch terug in de strijd waardoor hij vrij komt en door kan stomen. Voorin ziet hij Rossel vrij staan waarna de pass volgt. Met een mooie voetbeweging verlengt Rossel de bal op Finnley die op snelheid is. Terwijl hij oog in oog met de keeper komt te staan, probeert de verdediger hem onreglementair te stoppen, maar hij is te laat. De bal gaat al tegen de touwen waarmee Finnley zijn hattrick completeert. Enkele minuten later kunnen we weer juichen. Yusuf Gülsoy – die zich net als de rest van het team écht in de wedstrijd geknokt heeft – vuurt schitterend op doel. Het schot spat uiteen op de paal en de bal komt weer terug het veld in. Daar staat Rossel al handenwrijvend te wachten: 0-4! Het laatste fluitsignaal is de reden voor menig glimlach op het gezicht. Van Semper zijde dan althans…
Ik schreef het al: groei is een moeilijk te meten fenomeen voor een team. Toch zeg ik met overtuiging dat we gegroeid zijn. Wij zijn namelijk niet in staat geweest om punten over te houden aan een wedstrijd die wij slecht beginnen. Tot vandaag… Wij hebben nog nooit midweeks een zware inspanning hoeven leveren en dan vervolgens op zaterdag weer diep moeten gaan voor het resultaat. Tot vandaag… En we hebben ons chagrijn van een eerste helft nooit van ons af kunnen spelen, ons écht terug geknokt in een wedstrijd en er ook nog drie punten aan overgehouden. Tot vandaag… Als dat geen groei is, weet ik het niet meer. Volgende week wacht Forum Sport. Op naar meer groei en nog een streepje op de figuurlijke deurpost van ons team…
