zaterdag 29 maart 2025
Slechts drie dagen na de krachtmeting met Nootdorp was het alweer zaak om te gaan vlammen. Ditmaal tegen SJZ. Deze wedstrijd had eigenlijk medio februari gespeeld moeten worden, maar toen was de tegenstander getroffen door een griepepidemie. Voor ons was het zaak om scherp te blijven. De competitie is immers vele malen belangrijker dan de beker (hoewel dat avontuur ook schitterend was). Via de competitie kun je bereiken wat de jongens dolgraag willen bereiken: promotie. Maar die weg is nog heel lang en vol met mogelijke obstakels. Deze obstakel heette dus SJZ, een ploeg die vóór vandaag de hekkensluiter in de poule was. Ook nu lag onderschatting op de loer. Ditmaal niet door de tegenstander, maar door ons. In de wedstrijdbespreking heb ik geprobeerd de link te leggen naar Nootdorp door aan de mannen te vragen wat het gevolg was van de onderschatting van Nootdorp naar ons: drie doelkansen in vijf minuten.
Als trainer kun je in dit geval alleen maar hopen dat de jongens scherp genoeg aan de aftrap staan. Na het eerste fluitsignaal van Angelo zag je wel degelijk het kwaliteitsverschil tussen de twee ploegen, maar het leek wel alsof alles zich bij ons afspeelde in een lagere snelheid. Alsof ik keek naar een langzaam afgespeelde video trok de eerste helft aan mij voorbij. Ik zag een team dat de tegenstander liet voetballen, niet genoeg onder druk zette en slordig was in de passing.
Daarnaast zag ik een tegenstander dat tot halverwege onze helft prima uit de voeten kon met de geboden ruimte, maar de afwerking (gelukkig voor ons) wat verbetering behoefde. De doelpogingen die wij ondernamen, waren zeker niet allemaal kansloos. Er zaten schoten tussen waar men zich langs de kant waarschijnlijk terecht de vraag stelde of dat nou een schot of een pass was, maar er zaten ook schoten tussen die eigenlijk al geteld hadden kunnen worden. Mede dankzij hun uitstekende keeper leken we echter af te stevenen op een 0-0 ruststand. Terwijl ik mijn spullen al verzamelde voor de gang naar de kleedkamer, speelde Rayan zich echter vrij op het middenveld. Hij stak Finnley op maat weg en dat bleek de opmaat voor Rayan’s vierde assist van het seizoen. Finnley faalde namelijk niet: 1-0. Hoewel ik liever had gezien dat we dit eerder hadden gedaan, is enkele seconden voor het rustsignaal scoren altijd een psychologisch fijn moment.
In de rust vallen woorden als hongerig en gretigheid. Als oude mannen schakelden we in de eerste helft om en als net zulke oude mannen wandelen we naar een cornervlag om een spelhervatting uit te voeren. Daarin miste ik een bepaalde urgentie, want vergist u zich niet: onze doelstelling is nog altijd om te spelen bij de bovenste 6 ploegen van deze poule. Natuurlijk dromen we van iets groters, maar dit is de doelstelling. Vandaag konden we de concurrentie voor die plekken op 6 punten achterstand zetten, dus dat was de urgentie die ik ook wilde voelen als coach.
Of het te maken had met het brengen van de wilskracht of dat de tegenstander toch last had van het tikkie nét voor rust, maar in de tweede helft deelde Semper Altius wel nadrukkelijker de lakens uit. De tegenstander werd eerder onder druk gezet waardoor we veel sneller tot balbezit op de helft van de tegenstander kwamen. Dit leidde tot een handvol doelkansen. De keeper van de tegenstander pakte een behoorlijk aantal ballen. Voor de rest had hij een engeltje op de lat zitten. Mocht dat engeltje er écht hebben gezeten, dan heeft Dani ervoor gezorgd dat dit engeltje knalhard op het gras belandde. Hij schoot namelijk een vrije trap via de kruising tegen de paal en liet de bal weer uit het doel stuiteren. Mocht u zich afvragen hoe dat kan, wil ik u om een gunst vragen. Als u weet hoe het kan, laat het mij dan weten. Want ondanks dat ik niet meer bekend ben met de natuurkundige wetten, is ook mijn bekwaamheid op het gebied van logica ontoereikend om een antwoord op die vraag te geven. In de tussentijd kunt u ons dilemma wel een klein beetje raden. Als de verlossende tweede goal uitblijft, groeit het risico dat de bal aan de andere kant een keer goed valt. Met man en macht bleven we verdedigen als de tegenstander er uit kwam. En ik moet toegeven dat naarmate de tweede helft vorderde, we steeds meer gevaarlijke situaties toe moesten staan rondom onze eigen zestien. Gelukkig voor ons had Stijn telkens wel een antwoord. Zo’n drie minuten vóór tijd volgde een actie die wij gerust de Actie van het Jaar mogen noemen. En nee, dit was geen goal of schitterende assist met buitenkantje voet. Met dus nog maar een paar minuten op de klok groeide het vertrouwen van SJZ. Maar dit keer leken ze écht een gouden route te krijgen naar het doel. De spits was ervandoor en leek ongehinderd op te kunnen stomen. De uitkomende Stijn was de eerste granieten hindernis. De bal stuitte terug het veld in en de spits legde weer aan, dit keer met een op de grond liggende Stijn vóór zich. Met een uiterste krachtsinspanning wierp Dani zich voor het schot met een tackle. Ook de daar weer uit voortvloeiende rebound werd met vereende krachten en blocktackles verijdeld. Het eindsignaal dat enige minuten later klonk, was in vele opzichten welkom. Welkom voor de drie punten die wij nu konden bijschrijven, maar ook zeer welkom voor de inmiddels wel flink verzuurde beentjes.
Natuurlijk weet ik als geen ander dat de beentjes vol lopen nadat je na een krachtsinspanning op woensdag drie dagen later weer moet presteren. En natuurlijk weet ik dat de vastenmaand Ramadan voor sommige jongens ook gaat tellen nu. Gelukkig voor hen komt het Suikerfeest er zeer binnenkort aan. Dus ik heb begrip voor het feit dat het lichaam soms even niet mee werkt. Maar wat te allen tijde wél mee moet werken, is de geest. Als wij geloven dat we het kunnen, dan kunnen we het ook! Een uurtje na de wedstrijd zie je dan dat je manschappen de grootste lol hebben in het opruimen van ons sportpark en dat ze zich onder het genot van een hapje en drankje (als bedankje van de club) tot een analyse van de wedstrijd laten verleiden. Het samen (hard) werken, het lachen en het analyseren… Dit is waar de sport voor bedoeld is…
In de aankomende week bereiden wij ons voor op een kraker: thuis tegen koploper VELO. Kunnen we de titelstrijd nog spannend maken of moeten wij pas op de plaats maken? Ik ben benieuwd…
