Ah, weet u het nog? Heerlijk op een strandbedje terwijl de zon je verwarmt en er vanuit een speakertje klinkt hoe ze zoet, zout, zuur, maar vooral naar de zomer smaakte… Je koude drankje in je hand terwijl je naar de branding tuurt waar het een komen en gaan is van toeristen, jetski’s en paragliders… Het is nog niet zo lang geleden, gok ik. Maar inmiddels zweet de JO15-1 niet meer van de hitte op dat strandbedje, maar van de inspanning die de voorbereiding op een nieuw seizoen van ze vraagt. Inmiddels heeft de JO15-1 dat strandbedje ingeruild voor een kleedkamer. Maar net als dat strandbedje zindert de kleedkamer. Van verwachting, van ambitie, van verlangen… 

Voor de spelers van de JO15-1 is het even wennen. Ze hebben een (deels) ander team, een andere trainer, een andere formatie en een ander verwachtingspatroon. Maar tot op heden doen ze dat geweldig. Waar de eerste training voor sommigen best even schrikken was, is het nu gewoon om hard te werken en veel te leren. We leggen onze verrichtingen langs de lat van de Hoofdklasse, ook al heeft de KNVB ons in al haar wijsheid ingedeeld in de 1^e klasse. Onze ambitie is helder: zo snel mogelijk terugkeren op het niveau waar we in mijn bescheiden optiek thuishoren. In de 1^e fase treffen we daarin 5 hindernissen: Den Hoorn, SVH, HDV, KMD en Schipluiden. Zo, dan bent u even op de hoogte van het decor. Dan introduceren we nu nog even diegenen die dat decor gaan vullen: Ruben, Mason, Marwand, Ayoub, Alexander, Milan, Mischa, Bob, Cammy, Dick, Tygo, Jiwan, Roan, Timo en Ion. In de voorbereiding wordt dit gezelschap nog gecompleteerd door onze gastspeler Mo. 

Onze voorbereiding begon met pieken en dalen. Deze bedoel ik letterlijk, want ons seizoen startte op zaterdag 16 augustus in het Elzenburger Bos. Daar werkten deze spelers zich – samen met de aanwezigen van de JO14-1 – in het zweet. Daarna volgde een aantal pittige trainingen waarin we niet alleen hard hebben gewerkt, maar ook op tactisch gebied al een klein beetje basis hebben gelegd waarop we voort kunnen borduren. Inmiddels zijn we een eindje op weg, hebben we al een voorbereidingstoernooi gespeeld bij Vredenburch en wacht vandaag de eerste échte test. In HBS JO15-2 treffen we een ploeg uit de Hoofdklasse en weten we dus dat we zeker aan de bak moeten om een goed resultaat neer te zetten. In de wedstrijdbespreking schuiven we met magneetjes om op het tactiekbord oplossingen te verzinnen voor de voetbaluitdagingen die onze tegenstander neer kan leggen. Daarna gaan we naar buiten voor de warming up. Maar trainer, gaan we écht een warming-up doen van 45 minuten? Dat is bijna een hele training! Jazeker, in 45 minuten leggen we de basis om niet alleen fysiek, maar ook mentaal klaar te zijn voor wat er komen gaat. 

Rond de klok van 19:30u fluit Jacco de wedstrijd in gang. Een wedstrijd die in 3 blokken van 23 minuten gespeeld zal worden. Zo hebben we na een blok even de tijd om de puntjes op de i te zetten, spelers goed te instrueren en een zinvolle invulling te geven aan de speeltijd die wij hebben. HBS blijkt direct een zeer waardige tegenstander. Meteen is te zien dat deze jongens écht op voetbal zitten. Stuk voor stuk vaardige tegenstanders en tactisch ook de juiste bagage om het ons moeilijk te maken. In de eerste 10 minuten worstelen we even met onze formatie. Waar wij de tegenstander met 4 middenvelders proberen te bestrijden, tovert HBS in de opbouw 5 middenvelders tevoorschijn. Even zoeken we naar wie op wie moet doorstappen. Dat is wel belangrijk want alleen als we de posities goed bezet hebben, kunnen we druk zetten op de opbouw van de tegenstander. In de eerste 10 minuten komt HBS er dan ook een aantal keer doorheen. Voorin beschikken ze over redelijk wat snelheid zodat het af en toe even billenknijpen is. Gelukkig hebben we een solide verdediging staan en grijpt Ruben in op de momenten dat het nodig is. Langzaam maar zeker komt ook Semper Altius aan voetballen toe. De periode van gewenning is voorbij, we komen beter in onze duels en we hebben steeds vaker een vroeg antwoord op de opbouw van HBS. Steeds meer veroveren we de bal op de speelhelft van de tegenstander en stoten zo nu en dan gevaarlijk door tot in de vijandelijke zestien. Helaas blijven de doelpogingen wat beperkt. Dat komt doordat we het zelfvertrouwen nog niet hebben om snel te schieten of doordat de passing (met name de laatste pass) nét niet zorgvuldig genoeg is. Doordat we nu wél de druk er goed op hebben, komen we eigenlijk ook niet meer in de problemen. De logische tussenstand na de eerste 23 minuten is dan ook 0-0. 

Elke wedstrijd herbergt iets bijzonders of verrassends. Dat maakt het spelletje ook zo leuk en uitdagend. We tekenen de opbouw van HBS dan ook even uit op het tactiekbord. Samen slepen we weer met magneetjes totdat we in ons hoofd een duidelijk antwoord hebben op wat er op het veld gebeurt. Nu de uitvoering nog… In het tweede blok neemt Semper Altius het heft écht stevig in handen. HBS komt er nog maar moeizaam uit. Overal winnen we het merendeel van onze persoonlijke duels, we zetten druk op de juiste momenten en hebben het meeste balbezit. Alleen ditmaal zijn we ook in de laatste fase uiterst koelbloedig. De doelpuntenrekening van de JO15-1 wordt geopend door Tygo. Na een minuut of 5 spelen in het tweede blok volgt er een lange bal. Deze schat Tygo beter in dan de keeper van HBS die de bal mist. Tygo is messcherp, controleert de bal en kan hem in het lege doel tikken: 1-0 en we zijn nu écht begonnen aan ons seizoen. Enkele minuten later is het weer raak. Diep op de eigen speelhelft worden de centrale verdedigers van HBS onder druk gezet door Mo en Tygo. Mo ontfutselt de verdediger van HBS de bal en vuurt. De keeper kan redding brengen, maar kan niet voorkomen dat de bal voor de voeten van Tygo belandt. Hem hoef je zo’n cadeautje niet te geven: 2-0. Het is schitterend om te zien hoe de vreugde om dit soort momenten zich meester maakt van de ploeg. Daarnaast is het als coach ook geweldig dat een situatie waar je op getraind hebt door de spelers zó goed wordt uitgevoerd dat dit tot een goal leidt. Een klein kippenvel-momentje dus… Ook na deze goal blijft de absolute controle in handen van Semper Altius. Ondergetekende hoort hoe de ouders van HBS bewonderend opmerken hoe hun ploeg wordt opgejaagd en afgetroeft. Trots glimlach ik even als de spelers na het tweede blok naar de dug-out komen lopen.

Het resultaat is iets dat blijft hangen, het spelverloop niet… We hebben dus nog helemaal niets, is de rode draad in de laatste bespreking. En een voorsprong van twee goals mogen wij niet weggeven, zeker niet als we zo dominant zijn als nu. Gelukkig voor mij wordt dat massaal beaamd en na de laatste aanwijzingen stapt het team vol vertrouwen het veld op voor het laatste blok. Dat vertrouwen is ook de motor voor het spel in het derde blok. Er wordt gecombineerd, er wordt gebuffeld en er wordt ook gescoord. Zo is Ion op een gegeven moment weer los na een mooie actie en vindt hij bij de tweede paal de aanstormende Timo die de bal koelbloedig in het hoekje schuift. Helaas voor ons staat de grensrechter onverbiddelijk met de vlag omhoog en zet Jacco een streep door deze goal. Schoten van Mason, Milan, Mischa en Ion missen nog kracht of precisie. Cammy werkt zich een aantal keer goed door de verdediging heen. Dit leidt nog niet tot een goal, maar het zegt zeker iets over de urgentie die wij voelen om de wedstrijd definitief in het slot te gooien. Achterin staat het als een huis met Bob en Dick die in elk duel heersen, Alexander en Ayoubdie tot aan de laatste minuut strijden en Ruben die er een aantal keer goed en scherp bij zit. Ongeveer een minuut of 10 voor tijd valt de goal dan toch. Helaas voor ons wel aan de verkeerde kant. Een vrije trap wordt door HBS hard op doel gevuurd. Ruben lijkt deze te kunnen pakken, maar hij krijgt zijn handen er niet genoeg achter. Zichtbaar baalt hij daarvan. Dat is een goede eigenschap, maar niet nodig. U heeft namelijk al kunnen lezen dat hij verder namelijk gewoon goed staat te keepen. Maar het is dus wel 2-1 en dus belooft het nog een spannend slot te worden. We zijn ook wel eventjes de kluts kwijt. Direct na de goal komt HBS er twee keer goed doorheen. We zullen dus nog wel even de rug moeten rechten. En dat doen we. We worden weer besmet met het fanatisme dat we deze hele wedstrijd al tonen en je merkt aan alles: we gaan ervoor. Het slotakkoord is uiteindelijk aan Ion. Een aanval over verschillende schijven eindigt bij hem. Zijn eerste schot wordt nog gekraakt, maar zijn tweede schot gaat binnenkant paal binnen: 3-1! Direct daarna fluit Jacco voor het einde van de wedstrijd en is het eerste resultaat een feit! 

Zonder wrijving geen glans. Het betekent eigenlijk voor ons dat niets ons zal komen aanwaaien, maar dat we voor alles wat we willen bereiken gewoon keihard moeten werken. Ik heb dat de afgelopen weken op de training ook gezien. Wij zullen moeten koesteren en perfectioneren wat al goed gaat en verbeteren wat er nodig is. Als we dát doen en tegelijk onze beide beentjes op de grond houden, dan zijn er maar weinig tegenstanders die ons zomaar even opzij zetten. En dan kunnen we het sportpark Hoekpolder weer omdopen tot iets dat Manchester United ook als onderkomen heeft: het Theatreof Dreams!