Zaterdag 1 november 2025

Als november zijn intrede doet, weet je dat je aan de warming-up voor de feestdagen bent begonnen. In deze maand zal de goedheiligman ons land weer aan doen om te zorgen voor de nodige kindervreugde, zullen de kerstdorpjes langzaam opgezet worden, worden er weer kerstbomen het huis in gesleept en hoor je de kerstklokjes al bijna luiden. In ons voetballandschap staat november vaak voor een nieuw begin. Een nieuw begin van een fase waarin de prijzen weer verdeeld gaan worden. Na weken van vriendschappelijke potjes gaan we weer spelen om dromen waar te maken. Die van ons? Die had u inderdaad nog tegoed. Wij willen promoveren. En om dat te doen, moeten we kampioen worden. Een grote taak vraagt om een grote verantwoordelijkheid. De komende tijd zal uitwijzen of we die grote verantwoordelijkheid kunnen dragen. Maar hoe hoog een ambitie ook reikt, je moet het altijd week voor week aan kijken. Elke week de beste versie van jezelf laten zien. Dat begint deze week met de Rijswijkse Derby: Semper Altius – Vredenburch. 

Voor mij persoonlijk is spelen tegen Vredenburch een speciale gebeurtenis. Mijn hart was namelijk ooit roodblauw (en zal dat altijd wel een beetje blijven). Elf jaar aan voetstappen liggen voor mij binnen deze club. Ik heb er euforie, verdriet en plezier beleefd. Ik heb er geleerd wat het betekent om trainer te zijn. Ik heb er vriendschappen gesloten voor het leven. Waaronder ook met de assistent-trainer van Vredenburch JO15-1, Eric Beck. Uren hebben we besteed aan ons favoriete spelletje, soms tot frustratie van het thuisfront. Maar voor mij geldt hetzelfde als voor de jongens: vriendschappen tellen niet binnen de krijtlijnen, behalve de vriendschappen tussen hen die hetzelfde shirt dragen. Het gaat dus vandaag gewoon om het resultaat. Beide teams zijn erop gebrand om een goede inleiding te gaan schrijven voor hun avontuur in de 2^e fase. En natuurlijk willen beide teams zich (in elk geval voor even) de beste van Rijswijk kunnen noemen. 

Na een goede warming-up en een pittige wedstrijdbespreking staan we rond de klok van 13:15u klaar om aan deze derby te starten. Elf mannen in het roodblauw en tien mannen en een dame in het roodwit. De wedstrijd start gelijk in het tempo dat we willen. We hebben de aftrap en gelijk nadat Max op zijn fluit blaast gaat de bal naar Mason. Tygo, Ion, Cammy, Milan en Marwand gaan al diep en daar wordt de lange bal de doelmond in gebracht. Helaas voor ons hebben we net niet de controle, maar anders was deze wedstrijd met een goal in gang gebracht. De toon is in elk geval wel gezet. In het kwartier daarna voltrekt zich toch wel een boeiend schouwspel. Niet altijd bevredigend, want ik vind dat we er te weinig in slagen om de vrije man te vinden op ons middenveld. Dat is iets dat we wel getraind hebben, maar het komt er in deze fase van de wedstrijd nog niet uit. Voor mij is dat het teken dat er wat druk zit op deze wedstrijd. De factoren dat het een derby is en dat onze promotie deze fase voor elkaar moet komen als we dit seizoen nog Hoofdklasse willen spelen, zullen vast mee wegen in deze afspiegeling. Ondanks dat we niet goed in ons positiespel komen, zijn we wel de betere ploeg. We houden Vredenburch ver bij ons eigen strafschopgebied vandaan en hebben de controle over de wedstrijd. Vredenburch speelt met een elftal dat voor een groot deel bestaat uit spelers van de leeftijd O14, maar ze weren zich heel kranig. Felle duels worden uitgevochten waarin zij geen rekening houden met het feit dat ze kleiner zijn. Ze beuken er vol overtuiging in en dat lijkt een goed recept te zijn. Op die manier proberen ze de schade beperkt te houden en dat lukt hen in het eerste kwartier erg goed. De ingrediënten snelheid, kracht en inzicht zijn vaak ingrediënten die een vlaag van perfectie teweeg kunnen brengen. En dat gebeurt na dat moeizame eerste kwartier. Na een balverovering wordt Tygo diep gestuurd. Hij passeert zijn tegenstander op snelheid en kracht en dribbelt naar binnen. Hij houdt het overzicht en ziet Ion aan komen stormen. De bal is op maat en met een knal schiet Ion ons naar de verdiende voorsprong: 1-0. Waar de goal voor ons werkt als een bevrijding, is het voor Vredenburch juist een mokerslag. En dat is vaak voor één van beide partijen geen gelukkige combinatie. Enkele minuten later is het namelijk alweer raak. Tygo speelt Cammy aan. Met een werkelijk fantastische lichaamsschijnbeweging doet ze alsof ze de bal aanneemt. De verdediger stapt in, maar ziet dat Cammy de andere kant op draait. Met links schiet ze de bal vervolgens binnen: 2-0. We hoeven daarna niet lang te wachten voor er weer een trainingsoefening voorbij komt. Tygo is even van kant gewisseld en ontvangt de bal in de loop aan de linkerflank. Hij lijkt even snel te zijn als zijn tegenstander, maar besluit dan voorlangs te kruisen. We weten dat de tegenstander dan maar twee keuzes heeft: de overtreding of laten lopen. Gelukkig voor ons kiest zijn directe tegenstander voor het laatste en geeft Tygo daarmee een vrije kans voor de keeper. Koel en zakelijkzijn vast de woorden die als een echo door Tygo’s hoofd klinken, want in plaats van hard te schieten kiest hij er nu voor om de bal met de binnenkant van de voet in de hoek te plaatsen. Soms zegt een glimlach (die ik zowel bij Tygo als mezelf zie en merk) meer dan duizend woorden. Het begint steeds meer op een feest te lijken als enkele minuten later Mason besluit om van 25 meter eens uit te halen. De bal zeilt werkelijk fantastisch de hoek in en zo tekent hij voor de 4-0. Nog altijd is de gifbeker voor onze tegenstander niet leeg. Marwand wordt met een overtreding afgestopt zodat Dick achter de vrije trap gaat staan. Er wordt geen muur neergezet en dat blijkt fataal te zijn. Met een heerlijke vrije trap in de korte kruising schiet Dick zijn eerste van het seizoen binnen: 5-0. Een aantal minuutjes later fluit Max voor de rust en lopen we toch tevreden de kleedkamer in, want een roodwitte orkaan lijkt in het tweede deel van de eerste helft onherstelbare schade te hebben aangericht. 

In de rust horen we dat het even dondert in de kleedkamer van de tegenstander. Bij ons voeren we een rustig gesprek (mede ook omdat we weten dat we binnen gehoorsafstand zitten 😉). Bij ons gaat het erom hoe we gefocust kunnen blijven en dat we geen kansen onbenut moeten laten om de score verder op te voeren als de mogelijkheid zich aandient. De mogelijkheid dient zich ook aan om uitgebreid te wisselen zodat iedere spelereen (bijna) even groot deel van deze derby mee kan maken. Tegen mijn gewoonte in wisselen we dus maar liefst 4 (!) spelers. Alexander, Timo, Roan en Mischa gaan de nieuwe energie brengen terwijl Bob, Cammy, Marwanden Ayoub even de dug-out mogen opzoeken. In de volle overtuiging om deze derby te gaan beslissen, lopen we weer naar buiten. 

Onze tegenstander heeft ook de puntjes op de i gezet. Er zijn wat wisselingen waardoor het voor ons weer even zoeken is naar het ritme. Zo heeft Vredenburch een technisch zeer vaardige voetballer (Amir) achterin neergezet en blijft de spits van Vredenburch, die zich overal op het veld wel laat gelden (Mamadou) een handenbinder voor ons. Het spelbeeld lijkt dus eigenlijk wel op dat van de eerste helft. Vredenburch dat fel verdedigt en Semper Altius dat vanuit controle geduldig zoekt naar een opening om doorheen te prikken. Zodra we zelf ook weer de patronen voor het op een goede manier druk zetten hebben gevonden, beginnen er weer langzaam barstjes te komen in de opbouw van de tegenstander. Deze lijken eerst nog zonder gevolg te zijn omdat we – net als in de eerste helft – in bepaalde fases nog te slordig zijn in de passing, maar het is eigenlijk wachten op de volgende goal. Nadat Ion de druk vol op zijn tegenstander zet, komt dat onvermijdelijke foutje. Hij ontfutselt zijn tegenstander de bal en zet koers richting de goal. Daar kapt hij naar binnen en komt de bal voor zijn linkerbeen te liggen. Dat blijkt geen probleem, want hij schiet hem tegen de touwen: 6-0. Goals werken voor ons vaak als doping bij een Tour de France-renner (excuses aan de wielerfans), dus de machine begint weer te draaien. De duimschroeven worden weer aangedraaid en we gaan vol voor een hogere score. Corners vallen als rijpe appeltjes, maar vaak kiezen we ervoor om er al te staan in plaats van er te komen. Er wordt dus (te) weinig gevaar uit gesticht. Totdat we een keer wél beginnen waar we moeten beginnen. Zodra de corner wordt genomen, waaieren we vanaf de zestien uit naar verschillende bestemmingen en creëren daarmee ook ruimte rondom die zestien. Dat is een succesvol recept, want een afgeslagen bal komt voor de voeten van Mischa die zonder na te denken uithaalt. Vaak zijn dat de beste schoten en dat is ook nu het geval. Heerlijk komt de bal in de linkerbovenhoek terecht, buiten bereik van de keeper: 7-0. Het slotakkoord in deze wedstrijd is voor Ion. Na een afvallende bal uit (wederom) een corner schiet hij kiezelhard zijn hattrick compleet: 8-0. Enkele minuten later fluit Max voor het einde van de wedstrijd en zijn de eerste 3 punten in deze fase een feit! 

Een goed begin is het halve werk. Het is een gezegde dat vaak gebruikt wordt en voor heel veel dingen van toepassing is. Natuurlijk is een goed begin – net als een twijfelachtig begin – goed voor 3 punten. Maar een goed begin zorgt voor vertrouwen. Vertrouwen zorgt voor motivatie. En vertrouwen én motivatie zorgen voor een goede basis voor een resultaat. Er wachten ons 7 wedstrijden in deze poule, waarvan er vandaag één was. Elke misstap in zo’n poule kan fataal zijn. Dus nu mag de blijdschap over deze gewonnen derby even de boventoon voeren. Maar als de rookwolken zijn opgetrokken, moet het vizier weer op volgende week. Dan wacht er met VELO een team dat in de 1^e fase Hoofdklasse gespeeld heeft. Een zeer geduchte tegenstander en concurrent dus. Dat belooft een heel heet potje te gaan worden. Dus riemen vast en maak je klaar voor de rit, want we gaan er vol voor! Tot volgende week!